Jennifer L. Armentrout: "Wacht op mij veranderde mijn leven."

Hoewel ze voor iets compleet anders studeerde, werd Jennifer L. Armentrout toch schrijfster. En wat voor één. In Amerika is ze razend populair en ook in Nederland worden steeds meer van haar boeken uitgegeven. Ter ere van de release van Vertrouw op mij, het laatste deel in de Wait for you-serie, was de auteur in Nederland. In een openhartig gesprek vertelt ze over haar boeken, het schrijverschap en haar doelen.

Armentrout schrijft jaarlijks enorm veel boeken in allerlei verschillende genres. De afwisseling van genres is voor Armentrout belangrijk om het leuk te houden. Toch heeft ze zo haar voorkeuren: “Het liefst schrijf ik toch wel (paranormale) fantasy. Je kunt dan zoveel meer doen. In een contemporary kan ik niet zomaar even een draak over straat laten lopen. Dat zou wel heel raar zijn, terwijl ik dat soort dingen juist wel leuk vind om in verhalen te doen.”

Wacht op mij

Inspiratie haalt Armentout, net als de meeste auteurs overal vandaan, maar het idee voor Wacht op mij kreeg ze onder de douche. “Het idee borrelde in me op. Het vertelde zichzelf. Daarom kon ik het ook zo snel schrijven. Het kostte me maar 21 dagen.” Zo snel als het schrijven ging, zo moeizaam ging het publiceren van het verhaal. “We boden het boek aan bij uitgevers, maar niemand wilde het hebben. In 2012 was het genre New Adult nog helemaal nieuw en uitgevers durfden het niet aan. Daarom besloten we het in eigen beheer uit te brengen, wat heel spannend was, want zowel mijn agent als ik hadden dat nog nooit gedaan.”

Wacht op mij kwam eind februari op de markt en stond gelijk in de New York Times Bestsellerlijst. Na drie weken zelfs op de hoogste tree. “Ik had al wel eens met een boek in de lijst gestaan, maar nu stond ik ineens op nummer 1. Dat was heel gaaf. Vooral omdat alle uitgevers het hadden afgewezen en het een maand later gewoon op nummer 1 stond. En nu wilden ze natuurlijk allemaal mijn boek alsnog heel graag uitgeven.”

Levensveranderend

“Ik vond het vooral fijn dat mijn enorme succes een duidelijk signaal gaf aan de uitgever. Het schudde ze wakker en zorgde ervoor dat ze het risico van een New Adult toch durfden te nemen. Daardoor kreeg het genre toch een kans”, vertelt de auteur. Niet alleen voor het genre was Wacht op mij een belangrijke factor, ook voor Armentrout zelf was het een levensveranderend boek. “Sowieso krijg je al zo’n 70 procent commissie op je zelf uitgebrachte boeken bij Amazon. Dat was voor mij enorm veel. Maar het maakte me ook extra sterk. Ik kom niet uit een familie waar veel geld was of waar alles me kwam aanwaaien. Voor dit succes heb ik écht moeten werken en ik heb alles zelf gedaan. Dat houdt me met beide benen op de grond.”

Lezers moeten kunnen ontsnappen

Armentrout heeft altijd een liefde voor boeken en schrijven gehad, maar koos voor een studie abnormale psychologie bij de FBI. “Dat had dus niks te maken met schrijven, maar ik vond het fascinerend hoe geniaal die criminelen soms zijn. Het was interessant om te ontdekken waarom ze iets deden en hoe emotie daar een rol bij speelt. De studie hielp Armentrout uiteindelijk wel met haar schrijverschap. “Ik kan karakters heel goed neerzetten omdat ik me vroeger zo verdiept heb in de menselijke psychologie. Ik vind het daardoor minder moeilijk om het echt realistisch neer te zetten.”

Dat realistisch neerzetten van karakters is voor Armentrout erg belangrijk. “Veel van mijn personages hebben iets meegemaakt. Vaak zijn dat gebeurtenissen die je wellicht zelf niet hebt meegemaakt, maar komen er wel andere gevoelens naar boven komen waar mijn lezers op een zeker moment in hun leven wel mee geconfronteerd werden.” Daarbij ergert de bestsellerauteur zich zelf vaak aan onrealistische weergaves. “Zo zie je wel eens een meisje dat verkracht is maar een maand later alweer in bed ligt met een jongen. Zonder dat er gesproken wordt over therapie. Dat is gewoon niet realistisch en dat maakt dat meiden die in zo’n situatie zitten zich gaan afvragen wat er mis is met ze dat zij nog niet in bed liggen met iemand anders. Dat vind ik beledigend.”

“Het is overigens niet direct mijn doel hoor, om te zorgen dat mijn lezers zich kunnen identificeren met de personages”, licht de auteur toe. “Ik zorg er wel altijd voor dat er meerdere lagen en verhaallijnen in mijn boeken zitten, dat vind ik belangrijk voor de diepgang. Als je wilt, kun je altijd wel een boodschap in mijn boeken vinden, maar het is niet waarom ik schrijf. Ik schrijf voor de lezer en die leest vaak met het doel te ontsnappen aan de werkelijkheid. Dat vind ik dan ook het allerbelangrijkste. En het maakte me dan niet uit waaraan ze ontsnappen, als ze maar eventjes weg kunnen uit de werkelijkheid. En als ze daar dan vervolgens steun aan ondervinden, dan gun ik mijn lezers dat ook van harte!”