“Het boek dat ik wil dat mijn dochter leest, is er niet.” Zo ontstond het idee voor Manon Sikkel om kinderboeken te schrijven. Haar eerste boek van de serie Izzy Love werd haar debuut en daardoor werd ze per ongeluk kinderboekenschrijver. Gelukkig maar, want ze schrijft nu al jaren met plezier aan de hilarische boekenseries Izzy Love, Elvis Watt en Geheim agent oma. Voor haar werk bezoekt ze wekelijks basisscholen waar ze kinderen altijd vraagt hoe de beste school er volgens hen uit ziet. Al deze gekke en mooie verhalen, zorgden voor haar nieuwe boek: De beste school van de hele wereld.
Manon vindt kinderen de allerleukste wezens van de wereld. Dat is de reden waarom ze zo graag schrijft voor kinderen; ze kan leuke grapjes maken, maar ze kan ook haar steentje bijdragen aan hun ontwikkeling. In 2019 werd Manon namelijk gevraagd als Kinderboekenambassadeur van Nederland. Elke ambassadeur heeft een missie die ze in twee jaar tijd mogen voltooien. Manon zet zich in voor diversiteit in haar boeken en werkt aan het leesgedrag van kinderen. Een prachtige missie! Maar eerst even kletsen over haar nieuwe boek...
Je hebt psychologie en literatuurwetenschappen gestudeerd. Je schreef voor kranten, bladen en nog veel meer. Waarom ben je begonnen met het schrijven van kinderboeken?
“Als journalist schreef ik al veel boeken waaronder Ik mis alleen de HEMA, wat een enorme bestseller was. Toen mijn oudste dochter elf jaar was, kwam ik erachter dat de boeken waarvan ik wilde dat ze zou gaan lezen er niet waren. Daarom begon ik zelf met het schrijven van een kinderboek. Ik wilde graag een boek maken met betrekking tot de psychologie, maar uiteindelijk werd dit een roman die ontzettend veel verkocht werd. Met dit boek, Is liefde besmettelijk?, won ik twee debuutprijzen. Je zou kunnen zeggen dat ik per ongeluk een kinderboekenschrijver ben geworden. Het was niet de bedoeling, maar wat ik deed sloeg gewoon aan bij kinderen.”
Waarom schrijf je zo graag voor kinderen?
“Ik vind kinderen echt de leukste wezens op aarde, omdat ze nieuwsgierig en kritisch zijn. Maar ook omdat kinderen niet alles al hebben gelezen en je gekke grappen kunt maken. Ik vind het lastiger om voor volwassenen te schrijven, omdat die groep heel divers is. Zo heb je mensen die veel weten of juist weinig. Wanneer ik begin met schrijven kan ik een knop in mijn hoofd omzetten waardoor ik zelf een kind van elf ben en de wereld zie zoals zij het zien; vol verwondering. Als kind kijk je anders naar de wereld dan volwassenen, omdat je minder weet en daardoor ook opener staat voor dingen. Dat vind ik leuk aan schrijven voor kinderen.”
Je hebt deze maand jouw nieuwe boek De beste school van de hele wereld uitgebracht. Waar gaat dit boek over?
“Het boek gaat eigenlijk over wat de leukste school is als je een kind bent. Maar ook wat de leukste school is als je juf of meester bent. Ik bezoek veel scholen en bewonder juffen en meesters enorm. Als je leerkrachten alle vrijheid zou geven en ze de vrijheid hebben in het lesmateriaal, dan krijg je de beste school denk ik. De beste school van de wereld gaat ook over een school waar geen grenzen zijn. Dat je alles kan doen, wat je wil. Dit verhaal laat kinderen ook nadenken over wat een leuke school inhoudt; wat maakt school eigenlijk leuk?”
Hoe ontstond het idee om dit boek te gaan schrijven?
“De afgelopen jaren bezocht, en bezoek ik nog steeds, drie basisscholen per week. Ik zie de meest geweldige juffen en meesters, die vol enthousiasme voor de klas staan. Heel vaak vragen kinderen tijdens zo’n bezoek aan mij: ‘Zou je een boek willen schrijven over onze klas?’. Die vraag heb ik zo vaak gehad, dat het tijd werd om daar iets mee te gaan doen. Maar ik kan niet over één klas schrijven, dat zou ik zielig vinden. Door de verzoeken van al die kinderen, kwam ik tot het idee om een boek te schrijven over de beste school die er is vanuit een kind. Het idee had ik al drie jaar in mijn hoofd, maar werd afgelopen jaar werkelijkheid. Ik heb zoveel plezier beleefd tijdens het schrijven van dit boek!”
