Mama is ook maar een mens

Dit boek is voor jou, als je ook weleens helemaal klaar bent met wat je allemaal moet. Als je ook denkt: Mag mijn leven even op pauze? Kunnen ze even die kinderen een dag of wat entertainen? Niet dat wij, Suus en Phaedra, nou meteen het perfecte antwoord voor je hebben, maar we hebben een boek voor je gemaakt met no bullshit. Met al onze verhalen en adviezen die we konden bedenken. Suus als moeder van een 9-jarige, en Phaedra als moeder van vier kinderen in de leeftijd van 19-17-13 en 10. Een boek zonder blad voor de mond.

Aldus het voorwoord van Mama is ook maar een mens: ‘Een boek recht in jouw hart’.

‘Dit is wat wij weten van het moederschap. Althans, dit was de selectie die uit ons kwam tijdens het schrijven van dit boek. We hopen dat andere moeders er wat aan hebben. Bottom line is dat je het als moeder bijna niet fout kunt doen. Besef dat maar eens goed.’ – Phaedra en Suus.

Niet uit het ploetermoederhout gesneden

In jullie voorwoord hebben jullie het onder andere over ‘Ploetermoederhout’…
P: Wij zijn niet uit het ploetermoederhout gesneden. Nee, wij zijn optimistisch, hard waar nodig en boordevol liefde. Er is nogal veel verschenen vanuit de ploetermoederhoek, allerlei lectuur over hoe zwaar het moederschap is. Wij zijn van het vrolijke kamp. Van het: joh doe niet zo moeilijk. Van het hart onder de riem steken. Van: je doet het goed en hier zijn al onze tips om het nog beter te krijgen.
S: Wij vonden dat er te veel geploeterd wordt. Het moederschap is iets dat erbij hoort, daar moet je niet zo over zuchten. Door onze ervaringen te delen, hopen we te laten zien dat het soms best makkelijk is allemaal.

Hoe zijn jullie erbij gekomen om dit boek samen te schrijven?
P: We hadden ooit een briefwisseling op de site van het magazine Fabulous mama. Die werd zo goed gelezen dat ik riep: dat en meer moeten we in een boek knallen!
S: En wij werkten al zo lang samen, dat we dit graag met z’n tweeën wilden doen. Juist ook omdat wij soms zo anders denken over dingen.

Hoe is het schrijfproces verlopen?
P: Uitstekend, we hadden een hotline met schrijven en hoofdstukken bedenken en zijn toen als een malle gaan tikken.
S: Vooral veel LOL-len in Google Docs, en appen. We hadden veel contact tijdens de schrijfweken.

Hoe hebben jullie beslist wie over welke stukken zou schrijven?
P: Dat ging heel organisch, we wisten eigenlijk meteen wie wat zou doen. Sommige dingen lagen bij mij erg voor de hand (9 jaar borstvoeding geven, logisch, ik ging het daarover hebben. Gescheiden moeder zijn: dat was Suus).

Ik schrijf alleen de dingen waarvan ik niet wil dat moeders op het schoolplein ze weten, niet op.

In de inleiding staat dat jullie geen blad voor jullie mond nemen, maar waar hebben jullie de grens getrokken met wat jullie wilden delen?
P: We zijn allebei behoorlijk onverschrokken in wat we delen. Suus nog meer dan ik, denk ik zo.
S: Ik zeg altijd: ik schrijf alleen de dingen waarvan ik niet wil dat moeders op het schoolplein ze weten, niet op.

Jullie zeggen in de inleiding al dat jullie het niet over alles eens zijn. Er staat dan ook bij elk hoofdstuk wie het geschreven heeft en onderaan wie er commentaar geeft. Hoe zijn jullie hierop gekomen?
P: Dat leek ons erg lollig, om te reageren op elkaar, omdat we dat in onze online briefwisseling ook deden.

Jullie zeggen in het slotrede dat dit jullie selectie was die uit jullie kwam tijdens het schrijven. Zouden jullie een vervolg willen schrijven?
P: Zeg nooit, nooit. Als Kosmos het met ons ziet zitten, why not? We hadden we door kunnen gaan tot een boekwerk van 1000 pagina’s dus inspiratie genoeg.
S: Waarom niet? Er zijn nog miljard onderwerpen die we zouden kunnen behandelen.

Niet eindeloos miepen en zeuren, maar DOEN.

Waarom zijn er voor deze illustraties in het boek gekozen?
P: Die vonden we wel passen bij onze pittige stijl, een beetje oubollige illustraties.

Hoe gaan jullie om met commentaar wat op het boek komt?
P: Ik laat me nooit iets gelegen liggen aan wat mensen vinden van wat ik zeg. Behalve dan als het kritiek is waar ik echt iets mee kan.
S: Het boek bestaat uit onze meningen en onze ervaringen. Als mensen een andere mening hebben – en deze uiten – is dat hun goed recht. Ik vind het juist interessant om te horen waarom iemand het niet met me eens is.

Zouden jullie dit boek vroeger willen hebben gehad, voordat jullie moeder werden?
P: Nee, ik was niet zo van het verslinden van lectuur over moederschap en opvoeding. Denk dat ik het vooral op mijn eigen manier wilde doen. Maar ja, toen ik 19 jaar geleden mama werd was de wereld wel heel anders.
S: Zeker. Ik geloof oprecht dat er veel dingen in staan waar je echt iets aan hebt.

Jullie zijn alle twee drukbezette vrouwen. Waar halen jullie de tijd vandaan om ook nog een boek te schrijven?
S: Dat vraag ik me ook wel eens af. Ik heb echt een kruis door al mijn andere werkzaamheden gezet in de schrijfperiode. Maar dat was best pittig, ja.
P: Kwestie van goed plannen en goed zijn in wat je doet. Niet eindeloos miepen en zeuren, maar DOEN. Het leuke aan moederschap is dat het gewoon bij het leven hoort. We kunnen er wel moeilijk over doen, maar dat is verspilde energie. En omdat je die nou eenmaal best hard nodig hebt als je mama bent, kun je er beter zuinig op zijn. Daarom dit boek. Lees en leer. En lach een beetje!

Chin up moms!