In 1997 op zevenjarige leeftijd vluchtte Anna Nooshin met haar ouders en zusje vanuit Iran naar Nederland. Ze kwamen terecht in asielcentra, waar ze leefden op 12 vierkante meter. Maar dat deerde Anna niet.
On Top: de reis die Anna heeft gemaakt
Sterker nog, Anna ontwikkelde een sterke drang naar onafhankelijkheid en dus begon ze op vroege leeftijd al met werken: op een cactuskwekerij, als ijsschepper, schoonmaker, serveerster. Ze maakte nog heel veel andere carrièremoves om nu, ruim 21 jaar later aan het hoofd te staan van NSMBL.nl. Een website voor jonge vrouwen die dagelijks geïnspireerd willen worden, maar geen zin hebben om zich telkens te moeten worstelen door de constante waterval van roze glitters. Maandelijks trekt ze zo’n twee miljoen bezoekers. De reis die ze tot nu toe heeft gemaakt, heeft ze vastgelegd in haar eerste boek On Top. Ik ging bij haar op bezoek.
Je begon al vroeg met werken…
Ja, mijn eerste baantje was op een cactuskwekerij, als bloemenschieter. Ik was twaalf, of net dertien. Ik plakte bloemen op cactussen. Eerst moest ik de cactussen een paar keer subtiel met een stoffer slaan en vervolgens moest ik met een lijmpistool bloemen erop plakken. Aan het begin van een shift kreeg ik te horen welke kleur ‘blommen’ op welke cactussen moesten worden geplakt. Fuchsia, turquoise, rode blommen… Geestdodend werk, en niet geheel ongevaarlijk bovendien; ik brandde vaak genoeg mijn vingertoppen. Mijn loon was een gulden per bak, en op een kar bevonden zich zo;n 35 bakken. Op een gegeven moment was ik er zo handig in geworden dat ik in 1 uur 35 bakken wist af te plakken, waardoor ik 35 gulden per uur verdiende. Op een dag kwam mijn baas erachter dat hij het werk beter door gehandicapten kon laten doen. Dan was hij niet alleen goedkoper uit, maar kreeg hij ook nog eens subsidie. Ik verloor mijn baan omdat ik snel werkte en te veel verdiende. Op dat moment besefte ik me dat ik mezelf op elke werkvloer onmisbaar moest maken en dat ik de rest van mijn leven onafhankelijk wilde zijn. Het hebben van mijn eigen geld voelde goed.
Wat zouden wij Nederlanders van de Iraanse cultuur kunnen leren?
In Iran staat familie op de eerste plek. Dat vind ik zelf heel mooi. Hoe irritant en vervelend iemand ook is. En het vrijgevige, dat je niet tot in de eeuwigheid op die vijf euro wacht die je iemand hebt geleend. En andersom denk ik dat Iraanse mensen heel veel van de Nederlandse kunnen leren. Het is een erg chaotische cultuur, tijd is niet belangrijk, er zijn relatief weinig regels. Het zou wat rust kunnen brengen.
Je hebt een boek geschreven On Top, over hoe je bent gekomen waar je nu bent. Waarom heb je het boek geschreven?
Ik liep al heel lang met het idee rond om een boek te maken, wat een beetje tegenstrijdig is met al mijn werk dat ik online doe. Een boek… dat tastbare, het kunnen zien en voelen, een boek heeft iets romantisch. Dat je het in de schappen kunt zien staan. Ik heb geen ereader, een boek lees ik het liefst van papier. Tegelijkertijd wilde ik ook al heel lang iets doen met de ervaringen die ik heb opgedaan tijdens het opzetten van NSBML.nl, de mode-industrie, hoe is om op te groeien als vrouw in deze digitale wereld. Zo ontstond het idee voor On top, een inspirerend boek voor vrouwen die op dit moment even niet weten welke richting ze moeten volgen in hun leven. Zoveel vrouwen laten zich tegenhouden door hun eigen redenen om hun droom te verwezenlijken, terwijl er een reden is waarom je wél je droom zou moeten volgen: omdat het je droom is. Die kun je verwezenlijken, dat heb je zelf in de hand.
