Onverwacht geweld, humor, drank en drugs… En een goed verhaal

Dannis Kramers (1974) studeerde journalistiek in Utrecht. Daarna schreef hij voor verschillende bladen, om vervolgens in de Nederlandse televisie-industrie te belanden. Voor documentaires en series heeft Kramers zich in de vreemdste, meest confronterende situaties begeven. Hij gebruikte deze ervaringen en zijn zwak voor de donkere kant van de mens in zijn debuutroman King Coke.

King coke

Gefeliciteerd, je eerste boek! Hoe voelt het om nu je boek waar je zoveel tijd in hebt gestopt, in je handen te hebben?
Het voelt fantastisch!

Hoelang heb je gedaan over het schrijven van King Coke?
Na 4 maanden was het manuscript van King Coke af. Daarna heb ik nog veel details aangepast met de uitgever.

Heb je altijd al de ambitie gehad om een roman te schrijven?
Nee, ik schrijf veel voor mijn werk als tv-programmamaker. Ik wilde op een gegeven moment kijken of ik ‘een lang fictief verhaal’ zou kunnen schrijven. Gaandeweg het proces en enthousiaste reacties van vrienden besloot ik het aan te bieden aan uitgevers.

King Coke wordt aangekondigd als een roman, maar wordt ook omschreven als “een keiharde, supersnelle thriller vol krankzinnige drugsbaronnen en wrede warlords” waardoor het ook geschikt is voor thrillerlezers. Is dit het soort boeken waar je zelf ook van houdt?
Zeker, hoewel ik niet meteen een boek zou kunnen noemen waar King Coke op lijkt. Het heeft meer weg van mijn favoriete films: Pulp Fiction, Goodfellas, Snatch, The Godfather. Volledig onverwacht geweld, gecombineerd met humor, drank en drugs… En een goed verhaal. Dat hoopte ik te kunnen schrijven toen ik eraan begon. Maar dan nog sneller, met onverwachte plotwendingen en een verhaal dat zich op bijna alle continenten afspeelt.

Mick is een leuke gozer, maar een ras opportunist

‘Meedogenloos, cynisch en meeslepend’. Nog meer mooie woorden. Zijn deze ook van toepassing op jou als persoon?
Haha, cynisch wel. Meedogenloos niet, behalve dat ik ook hele pijnlijke en confronterende situaties vrij makkelijk van me af kan laten glijden. Voor mijn werk heb ik behoorlijk wat van dat soort situaties gezien of heb er zelfs langere tijd in verbleven: kinderprostitutie, pure armoede, sekstoerisme. Ik heb er wel wat van gezien. En er moet veel gebeuren wil iets me raken. Meeslepend? Dat is aan anderen om te beoordelen.

Je draagt het boek op aan Philine, Xavi en Céline en zegt: “als jullie er niet waren… Wie was ik dan?” Wie ben jij dankzij hen? Zou je anders niet hebben geschreven?
Lastige vraag; ik weet natuurlijk niet wie ik zou zijn als ik geen kinderen had gekregen. Daarom vind ik het ook mooi om die open vraag in mijn opdracht te stellen. Wat ik wel weet is dat ik vanaf het moment dat mijn kinderen zijn geboren, ik echte verantwoordelijkheid heb. Daarvoor kon ik zo’n beetje doen en laten wat ik wilde. En dat deed ik ook. Ik heb flink geleefd, gefeest… Dat is niet opgehouden, maar het is minder destructief geworden. De hoofdpersoon in King Coke heeft een veelvoud daarvan. Een leuke gozer, maar ras opportunist, die door hemzelf geconstrueerde situaties steeds slechter en slechter wordt… tot het moment dat hij de vrouw van zijn leven ontmoet. Dat is het moment dat hij ziet dat hij moet veranderen om hun een beter en veiliger leven te bieden.

Hoe zou jij King Coke in het kort omschrijven?
Een duizelingwekkende trip door de mondiale drugswereld, waar niet aan valt te ontsnappen.

Wat heeft je geïnspireerd dit boek te schrijven?
Gek genoeg: de geboorte van mijn dochter Philine.

Voor de documentaires die je hebt gemaakt voor televisie heb je je in de meest vreemde situaties begeven. Heb je veel van je eigen ervaringen gebruikt in jouw boek?
Niet expliciet, maar wat ik heb gezien en heb meegemaakt is dat de mens elkaar heel veel ellende aan kan doen, en hoe groot zijn misère is, ten koste van alles zal hij toch proberen te overleven. Dat is een steeds terugkerende laag in King Coke.

Gek op flashbacks en flasforwards

Het boek begint in de gevangenis van Colombia in 1995, terwijl de rest van het verhaal zich afspeelt voor die tijd. Was dit een bewuste keuze vanaf het allereerste begin, of is dit idee later in het schrijfproces ontstaan?
Nee, zo ben ik begonnen. Ik wist wat het begin en het einde van het boek moest worden. Ik ben gek op flashbacks en flashforwards, met name ook in films, dus daar heb ik voor gekozen als vorm. Ik ben begonnen met het einde, of eigenlijk het begin van het einde, zo heet het boekdeel ook. Daarna ben ik uit gaan werken hoe Mick in de jaren ervoor, vanaf zijn eindexamen van de middelbare school, in die gevangenis terecht is gekomen. Maar daarna volgt nog het werkelijke einde van het verhaal. Ik heb dat zo verrassend mogelijk proberen te maken. Te horen aan de eerste reacties is dat gelukt. Niemand zag het aankomen. Daar hou ik van…

Je zegt dat je een zwak hebt voor de donkere kant van de mens. Vanwaar deze fascinatie?
Ik heb deze fascinatie altijd gehad. Ik las vroeger als kind al gefascineerd in boeken van mijn vader over de Tweede Wereldoorlog. Vooral de foto’s… Daar kon ik uren naar kijken. Dat is nooit weggegaan. Ook niet toen ik in een VINEX-wijk in Almere ben gaan wonen ;)

Is de mens van nature goed, naar jouw idee?
De mens is een roofdier. Wij overheersen andere diersoorten en soortgenoten als wij daar beter van worden. Dat is niet goed of slecht, dat zit in onze natuur.

Wat weet je nu, na het publiceren van je eerste roman, dat je graag had willen hebben geweten toen je net begon met schrijven?
De meetbaarheid van succes is minder groot dan bij TV. Dan kijk je de volgende dag naar de kijkcijfers en weet je of veel mensen hebben gekeken. Nu moet je geduld hebben. Gaan mensen het boek kopen? Wat vinden ze ervan? Heel spannend, omdat ik denk dat ik een ander boek heb geschreven dan mensen gewend zijn. Ik kan niet wachten op de eerste recensies! Hoewel, de 4,5 ster van de bol.com recensent was de eerste, mooie recensie!

We moeten het weten… ben je al bezig met een tweede boek?
Nu ben ik nog heel druk met een programma voor BNN, daarna nog een voor RTL5, maar de grote lijnen van het tweede en derde deel van King Coke staan al op papier. Zodra ik tijd heb, duik ik het verhaal in en schrijf ik hoe het met Mick afloopt. En ik heb nog twee uitgewerkte ideeën voor andere boeken ‘op de plank liggen’. Ik kan niet wachten om ze te schrijven.