Interview met Walter Lucius over Schaduwvechters

De nieuwe Stieg Larsson?

Je hoofdpersonage Farah Hafez is terug. Hoe kwam zij ooit tot leven?
Het boek van journaliste en filmmaker Nelofer Pazira, gaf Farah haar eerste contouren. Een samenwerking met actrice Jihane el Fahidi hielp mij Farah verder uit te werken. Jihane vroeg mij of ik met haar een voorstelling wilde maken over de dingen waar zij mee worstelde. Deze prachtige verhalen mocht ik gebruiken om Farah inhoud te geven. Tevens beoefent Farah 'pencak silat'. Tijdens mijn onderzoek hierover leerde ik Shenaaz Asruf kennen. Zij heeft me alles over deze raadselachtige Oosterse defensieve technieken verteld. Dankzij deze vrouwen is Farah een realistisch, dynamisch en complex karakter geworden.

Je schrijfstijl wordt wel eens omschreven als Stieg Larsson. Wat vind je hier van?
Dat streelt mijn schrijversego, want Stieg Larsson is een grote inspiratiebron. Larsson schrijft in de Scandinavische traditie: goed onderbouwde karakters die vanuit persoonlijke betrokkenheid, maatschappelijk onrecht aan de kaak stellen. Daarnaast was hij zelf onderzoeksjournalist en dit zie je terug in de gedetailleerdheid van zijn boeken.

Fascinaties

Vanwaar jouw fascinatie voor onderzoeksjournalisten?
Die fascinatie begon voor mij al in de jaren zeventig, toen twee Amerikaanse journalisten president Nixon dwongen om af te treden vanwege het Watergate-schandaal. Recentelijk heeft een collectief van Britse onderzoeksjournalisten de identiteit achterhaald van de mannen die de MH17 hebben neergehaald. Momenteel heeft de publicatie van de Panama Papers mijn fascinatie weer aangewakkerd. Wat een lef en doorzettingsvermogen.

Er verschijnt nu ook een ‘director’s cut’ van De vlinder en de storm. Waarom?
Mijn eerste boek kreeg, twee maanden nadat het was uitgegeven, de prijs voor het beste Nederlandse thrillerdebuut. Ik was erg trots, maar realiseerde me tegelijkertijd dat het boek nog niet ‘af’ was. Werkend aan het tweede boek Schaduwvechters merkte ik dat ik mijn definitieve schrijfstijl had ontwikkeld. Ik wilde De vlinder en de storm in dezelfde lijn bijschaven. Eigenlijk betekende het opnieuw beginnen. De vlinder en de storm heeft zelfs een compleet nieuw einde. Het is mooi om te zien dat beide boeken nu naadloos op elkaar aansluiten.

Internationaal success

Je debuut wordt in acht landen vertaald. Overvalt het internationale succes je?
De Franse theaterregisseuse Ariane Mnouchkine zei ooit over haar eigen werk dat ze realistisch was en daarom streefde naar het onmogelijke. Ik heb marathonvoorstellingen van haar gezelschap gezien in Parijs, die vaak twee avonden duurden en die jaren achtereen waren uitverkocht. Wanneer ik daar was, werd ik telkens gegrepen door de combinatie van passie, vakmanschap en idealisme. Zoals Mnouchkine theater en films maakte, zo wilde ik schrijven. Het is echter niet erg 'Nederlands' om zo met je vak bezig te zijn. Daarom verbaast het me niet dat uitgerekend buitenlandse uitgevers veel belangstelling tonen. Ik zie het als een consequentie van mijn ‘alles of niets’ manier van werken. Ik had nooit verwacht dat mijn debuut meteen, zo gretig aftrek, over de grens zou vinden en ik ben er natuurlijk ongelooflijk blij mee.