''Macht, motivaties en zelfs de interactie tussen mensen onderling veranderen niet.'' - Nathan Hill

November 2016 – Nathan Hill groeide op in het Midwesten van Amerika. Zijn jeugd werd gekenmerkt door de vele verhuizingen die zijn vaders werk met zich meebracht. Hill publiceerde eerder een aantal korte verhalen in verschillende literaire tijdschriften. De Nix is zijn eerste roman en werd een New York Bestseller. Hill werkte tien jaar aan zijn debuutroman en niet tevergeefs. Het verhaal is meeslepend, krachtig en elk woord doet er toe. Het is een verhaal waarin verleden en heden onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Het is een verhaal, waarin politieke elementen worden vermengt met cultuur, duistere gevoelens, een onbestendige moeder-zoon relatie en humor. De Nix laat de lezer geloven dat het leven vol duistere, maar ook mooie geheimen zit en is absoluut een aanrader.

Schrijf wat je kent

Nathan, in De Nix speelt Samuel de rol van een schrijver wiens leven wordt beheerst door eenzaamheid. Hij heeft een aantal overeenkomsten met jou. Heeft die eigenschap ook overeenkomsten met jezelf?

Niet helemaal, maar een aantal aspecten komen wel overeen met mijzelf. Ook ik haalde goede cijfers en probeerde daarmee mensen te plezieren. Samuel is iemand die denkt dat mensen je aardiger vinden als je ergens goed in bent. En waarschijnlijk is dat ergens ook wel zo. Het maakt iemand minder eenzaam.

Moeilijk, maar niet onmogelijk?

Als je steeds opnieuw nieuwe mensen moet leren kennen leer je al heel snel om je empathische kant sterker te ontwikkelen. Door in te schatten wat mensen voelen en denken lukt het beter om aansluiting te vinden. Voor mij maakte deze vaardigheid het makkelijker om contact te maken met de jongeren op weer een nieuwe school.

Is dat ook een manier om controle te houden over een situatie die je als kind niet kunt beïnvloeden?

Absoluut. Ik kon als kind het verhuizen niet tegen gaan, maar ik kon wel proberen om het beste van de situatie te maken door te leren nieuwe situaties snel in te schatten.

Faye, de moeder van Samuel, probeert controle te houden door overal goed in te zijn.

Ja, voor haar is dat een manier om zich te onderscheiden van de rest, maar ook om haar angst in bedwang te houden. Faye wil haar vader niet teleurstellen door te falen. Ironisch genoeg is het juist haar streven naar beter zijn dan de rest ook iets wat door haar vader wordt afgekeurd.

En de dingen waar Faye niet goed in is?

Die doet ze niet. Ze stopt met het spelen van de hobo omdat ze daarin niet goed is. Een deel van haar leven zet ze hierdoor op hold. Ze verliest het vermogen om dingen te ontdekken, het plezier van avontuur. In feite speelt Faye op save. Ze kan haar ouders niet veranderen, alleen zichzelf en dat doet ze door de perfecte dochter en leerling te spelen.

Donald Trump

Heeft die eigenschap ook overeenkomsten met jezelf?

Niet helemaal, maar een aantal aspecten komen wel overeen met mijzelf. Ook ik haalde goede cijfers en probeerde daarmee mensen te plezieren. Mensen vinden je aardiger als je ergens goed in bent. Het maakt je minder eenzaam.

De volwassen Faye doet uiteindelijk iets wat mensen niet zo leuk vinden.

Ja. Wanneer ze stenen gooit naar een politicus en eventuele presidentskandidaat, keert iedereen zich tegen haar.

Een presidentskandidaat die overeenkomsten heeft met Trump. Hoe vind je het dat Trump tot president is gekozen?

Ik was zeer verbaasd dat Donald Trump de verkiezingen heeft gewonnen. Net als vele andere mensen zag ik deze uitkomst niet aankomen.

In De Nix wordt duidelijk dat geschiedenis zich steeds blijft herhalen. Mensen veranderen niet echt.

Dat is inderdaad een thema in het boek. Of het nu gaat om de jaren ’60, de jaren ’90 of de tijd waarin we nu leven, in essentie verandert er niet veel. De conflicten die er spelen gaan om dezelfde dingen. De mensen veranderen, de tijdgeest verandert, maar de rest blijft hetzelfde. Macht, motivaties en zelfs de interactie tussen mensen onderling veranderen niet. Het verleden leert ons niet hoe we dat moeten veranderen. Het leven is routine en met routine worden dezelfde fouten herhaald.

Ligt daarin de overeenkomst tussen Faye en haar zoon Samuel?

Ja, dat denk ik wel. Faye heeft last van paniekaanvallen en Samuel heeft last van huilbuien wanneer ze de controle verliezen. Beiden groeien ze eenzaam op en kunnen ze niet rekenen op de steun en liefde van hun ouders. Het resultaat hiervan is dat zowel Faye als Samuel zichzelf onzichtbaar maken voor de rest van de wereld.

Zou iemand zoals Samuel je vriend kunnen zijn?

Wat een lastige vraag. Eerlijk gezegd ken ik veel mensen zoals Samuel. Persoonlijk vind ik het moeilijk om met hen om te gaan. In eerste instantie ben ik geneigd om ja te zeggen, maar als ik heel eerlijk ben denk ik dat het bijzonder lastig wordt.

Chopin

Het verleden speelt een belangrijke rol in De Nix. Auteur Cartarescu schreef in zijn roman De Wetenden: ‘Want wanneer je over dingen van vroeger schrijft, beschrijf je niet zozeer het verleden als wel de nevelige lucht tussen jezelf en het verleden’. Ben je het hier mee eens?

Dat is een prachtige manier om het te omschrijven en ja, daar ben ik het wel mee eens. Het gaat om het gevoel dat je bij een bepaalde herinnering hebt. Wanneer je over een herinnering schrijft moet je hier als mens betekenis aan geven. Dat kan alleen wanneer je er een emotie aan geeft. Een herinnering is als een litteken. Sommige zijn groter dan andere, maar ze laten allemaal hun sporen achter.

Als een herinnering een litteken is, is het dan voor Samuel mogelijk om de ‘littekens’ uit zijn jeugd te verwijderen?

Nee, ik denk niet dat het mogelijk is om herinneringen die littekens hebben achtergelaten volledig uit te wissen. Maar je kunt wel leren om met deze ‘littekens’ te leven door ze een plek te geven. Herinneringen blijven, maar deze hoeven je niet te overheersen.

Tijdens het lezen van boeken luister ik vaak naar muziek die volgens mij bij het boek past. Bij De Nix luisterde ik naar Chopin.

Serieus? Waarom Chopin?

Chopin gaf voor mij precies het gevoel van het verhaal weer. Emoties, verlangen, eenzaamheid, hoop, vreugde, maar ook verdriet.

(lacht) Ik vraag je dit omdat ik De Nix geschreven heb terwijl ik zelf naar Chopin luisterde. Dat dit in het boek terug te horen is vind ik heel bijzonder.

We hadden het net over jouw overeenkomsten met Faye, maar wat zijn jouw overeenkomsten met Samuel?

We zijn uiteraard allebei leraar. Maar als ik eerlijk ben denk ik dat ik net als Samuel eerder voor routine kies dan voor avontuur. Al zou ik liever willen dat dit avontuur was.

Op zoek naar jezelf

En de huilbuien die Samuel heeft wanneer hij de controle over een situatie verliest?

Nee (lacht), die heb ik niet. Maar bij bepaalde gebeurtenissen overkomt het mij ook wel eens dat ik moet huilen. Zo moest ik laatst bij een evenement rondom mijn zus zijn en daarbij moest ik huilen. Van ontroering. Niet omdat ik geen controle op de situatie had.

Er is een hoofdstuk in het boek dat bestaat uit één complete zin. Hierdoor krijgt de lezer hetzelfde gevoel als de emoties van Pwnage, één van de kennissen waarmee Samuel een computerspel speelt.

Dat was inderdaad de bedoeling. De gejaagde, paranoïde gedachtepatronen van Pwnage worden hierdoor opgeroepen. Veel mensen die het lezen voelen de paniek en het gejaagde gevoel tijdens het lezen, maar hebben niet direct door dat het hele hoofdstuk uit slechts een zin bestaat. Ik heb overigens niet bewust dit hoofdstuk geschreven met slechts een zin. Ik kwam hier pas na afloop achter. Voor mij is het belangrijk dat het schrijven functioneel is voor het verhaal en bij het schrijven van dit hoofdstuk was het gebruik van één zin nodig voor het verhaal.

Heeft dit ook invloed op wat je schrijft?

Uiteraard. Schrijven is voor mij een manier om op zoek te gaan naar jezelf. Het advies voor beginnende schrijvers is meestal: schrijf over dat wat je kent, en dat is een goed advies. Ik schrijf echter ook over dingen waar ik geen zekerheid over heb. Dingen die mij verwarren. Emotioneel weet ik niet alles en door te schrijven over dit soort zaken probeer ik te ontdekken wat ik nog niet weet.

Als je in een zin zou moeten uitleggen waar De Nix voor staat?

Het is een verhaal dat laat zien hoe makkelijk het is om te realiseren dat je een leven leidt dat je niet voor ogen had en hoe moeilijk het is om dit te veranderen.

En nu? Werk je al alweer aan iets nieuws?

Op dit moment ben ik bezig met het uitwerken van de karakters. Ik denk dat het een roman wordt over de authenticiteit van het huwelijk. Het verhaal speelt zich af in de jaren ’90.