November 2016 – Nathan Hill groeide op in het Midwesten van Amerika. Zijn jeugd werd gekenmerkt door de vele verhuizingen die zijn vaders werk met zich meebracht. Hill publiceerde eerder een aantal korte verhalen in verschillende literaire tijdschriften. De Nix is zijn eerste roman en werd een New York Bestseller. Hill werkte tien jaar aan zijn debuutroman en niet tevergeefs. Het verhaal is meeslepend, krachtig en elk woord doet er toe. Het is een verhaal waarin verleden en heden onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Het is een verhaal, waarin politieke elementen worden vermengt met cultuur, duistere gevoelens, een onbestendige moeder-zoon relatie en humor. De Nix laat de lezer geloven dat het leven vol duistere, maar ook mooie geheimen zit en is absoluut een aanrader.
Schrijf wat je kent
Nathan, in De Nix speelt Samuel de rol van een schrijver wiens leven wordt beheerst door eenzaamheid. Hij heeft een aantal overeenkomsten met jou. Heeft die eigenschap ook overeenkomsten met jezelf?
Niet helemaal, maar een aantal aspecten komen wel overeen met mijzelf. Ook ik haalde goede cijfers en probeerde daarmee mensen te plezieren. Samuel is iemand die denkt dat mensen je aardiger vinden als je ergens goed in bent. En waarschijnlijk is dat ergens ook wel zo. Het maakt iemand minder eenzaam.
Moeilijk, maar niet onmogelijk?
Als je steeds opnieuw nieuwe mensen moet leren kennen leer je al heel snel om je empathische kant sterker te ontwikkelen. Door in te schatten wat mensen voelen en denken lukt het beter om aansluiting te vinden. Voor mij maakte deze vaardigheid het makkelijker om contact te maken met de jongeren op weer een nieuwe school.
Is dat ook een manier om controle te houden over een situatie die je als kind niet kunt beïnvloeden?
Absoluut. Ik kon als kind het verhuizen niet tegen gaan, maar ik kon wel proberen om het beste van de situatie te maken door te leren nieuwe situaties snel in te schatten.
Faye, de moeder van Samuel, probeert controle te houden door overal goed in te zijn.
Ja, voor haar is dat een manier om zich te onderscheiden van de rest, maar ook om haar angst in bedwang te houden. Faye wil haar vader niet teleurstellen door te falen. Ironisch genoeg is het juist haar streven naar beter zijn dan de rest ook iets wat door haar vader wordt afgekeurd.
En de dingen waar Faye niet goed in is?
Die doet ze niet. Ze stopt met het spelen van de hobo omdat ze daarin niet goed is. Een deel van haar leven zet ze hierdoor op hold. Ze verliest het vermogen om dingen te ontdekken, het plezier van avontuur. In feite speelt Faye op save. Ze kan haar ouders niet veranderen, alleen zichzelf en dat doet ze door de perfecte dochter en leerling te spelen.