Victor van David Steenmeijer is de perfecte roman voor jongeren die vanuit hun quarantainecabine hunkeren om toch nog iets van het nachtleven te proeven

David Steenmeijer heeft sinds kort zijn debuutroman Victor uitgebracht. Een boek vol liefde, drugs en het nachtleven. David belicht daarmee een wereld waar weinig aandacht aan geschonken wordt binnen de literatuur. Voor jongeren die nu aan huis gekluisterd zijn en niet vies zijn van een feestje, is dit het perfecte boek om aan de dagelijkse sleur te ontsnappen.

Het verhaal achter Victor

“Het boek draait om, Victor, een jongen die net is geslaagd voor zijn vwo. Hij gaat gebukt onder zijn dictatoriale vriendin Eva en wordt geteisterd door flashbacks aan zijn minstens zo dictatoriale moeder María. Victor woont bij zijn oom, maar daar wil hij sinds dag één al weg. Iets wat eindelijk kan nu hij zijn diploma op zak heeft en voor een studie staat ingeschreven. Via een ogenschijnlijk toevallige ontmoeting leert hij Twan kennen, een dj en rising-star in de Amsterdamse dancescene. Twan gidst Victor door het nachtleven, waar de normen en waarden haaks staan op wat Victor gewend is. Victor ontmoet daar zijn droomvrouw. Hij denkt zijn bestemming te hebben gevonden. Maar hoe langer de tocht door deze onderwereld duurt, hoe dieper Victor afdaalt in de krochten van zijn eigen psyche. “

Het studentenleven

Veel mensen zullen zich gelijk afvragen: is dit het ‘typische’ studentenleven? David vraagt zich af of er wel zoiets bestaat als een typisch studentenleven. Het was in ieder geval niet zijn insteek voor het boek. Ter inspiratie voor Victor heeft David zich gericht op zichzelf en zijn omgeving: “Ik heb simpelweg een bepaalde gedemotiveerde houding in het verhaal gestopt, die ik geregeld voorbij zag komen bij zowel mezelf als mijn omgeving. Ik heb geprobeerd de gemeenschappelijke kenmerken in kaart te brengen. Waar komt die demotivatie bij jongeren toch vandaan? Worden we te snel gedwongen om een studie te kiezen? Zijn de meeste adolescenten op hun achttiende nog te onvolwassen om hun eigen boontjes te doppen? Of ligt er iets anders ten grondslag? Dat zijn vragen die naar boven kwamen drijven tijdens het schrijven van Victor.”

Passen en meten

Zelf had David, net als Victor, ook last van demotivatie tijdens zijn studie. Volgens hem heeft het schrijven van de roman ervoor gezorgd dat hij weer op het goede pad terecht kwam. “Toen ik schoorvoetend begon aan dit boek, vond er in mijn omgeving iets plaats dat me zo uit mijn doen bracht dat ik de meerwaarde niet meer inzag van studeren, het sociale leven, sporten en andere dingen waar ik me graag mee bezighield. Het eerste waar ik weer naar greep was het schrijven. In die zin heeft het maken van deze roman me weer op de rails gezet.” Het schrijfproces verliep vervolgens met horten en stoten. Het is ook niet niks om een studie psychologie met het schrijven van een boek te combineren. “De ervaring leert dat na een dag studeren, het schrijven ’s avonds niet ten goede kwam. En vice versa. Het was dus passen en meten en, zeker niet zelden tegen wil en dank, mezelf met regelmaat afsluiten voor de buitenwereld tijdens vakantieperiodes en weekenden.”

Lezen was een regelrechte ramp

Zoals zoveel van de jongeren, liet David boeken het liefste links liggen. In zijn ogen was de verplichte leeslijst van het vak Nederlands daarom ook een regelrechte ramp. Zijn kijk op boeken veranderde toen hij inzag dat het ook anders kan. “Op een dag, ik moet achttien, negentien zijn geweest, sloeg ik toch een boek open dat geschreven was door een van mijn rapidolen. Zo kwam ik erachter dat boeken ook kunnen gaan over seks, drugs, verveling en andere dingen die tot de verbeelding van een puber spreken.”

Uiteindelijk heeft dit boek gezorgd voor een openbaring en begon het zijn gevoel voor schrijven aan te wakkeren. “Ik ging op zoek naar meer van dat soort boeken. Ik bevond me toentertijd midden in de ontdekkingsfase van de house- en clubcultuur, en ik ontdekte dat deze wereld in de literatuur ondervertegenwoordigd was. Dit vind ik vreemd, aangezien het momenteel een van de, dan wel niet dé populairste manier van uitgaan is onder jongeren. Het leek me een prachtig decor voor een roman. Ik liep een tijdje met het idee rond, maar wist niet helemaal wat ik ermee moest. Rond mijn twintigste heb ik dan toch de stoute schoenen aangetrokken. Dat heeft uitgemond in dit boek.”

Laat de lezer vrij

David wil niet veel kwijt over de mogelijke boodschappen die schuil kunnen gaan achter zijn verhaal. Hij vindt het belangrijk dat de lezer vrijgelaten wordt en dat ze het boek op hun eigen manier ervaren. “Tuurlijk, zijn er verschillende paradoxen die ik aan de voorgrond van het boek heb laten treden, wat betreft de clubcultuur, de moeder-zoon relatie, vriendschap, drugsgebruik et cetera. Maar ik heb het boek zó proberen te schrijven, dat de lezer er zelf mee aan de slag kan.” Het doel is om de lezer een goed boek voor te schotelen en als ze er ook nog iets van opsteken dan is dat helemaal mooi meegenomen volgens David.

Toekomst

Op de vraag of er in de toekomst ook nog andere werken van hem zullen verschijnen, gaf David met zekerheid antwoord: “De grote gaten die zijn ontstaan na de afronding van mijn boek worden al mondjesmaat gevuld met nieuwe schrijfprojecten. Ik heb mezelf erop betrapt dat ik aan de lopende band flirt met nieuwe boekideeën.” Zijn voorkeur gaat uit naar een roman, maar een non-fictie boek klinkt ook heel aantrekkelijk. Voor nu houdt hij het nog even bij zijn allernieuwste boek Victor. “Op dit moment ben ik tevreden met het eindresultaat van Victor. Ik denk dat echte trots pas komt als het boek door de buitenwereld positief ontvangen wordt. En dat moet nog maar blijken.”