David Steenmeijer heeft sinds kort zijn debuutroman Victor uitgebracht. Een boek vol liefde, drugs en het nachtleven. David belicht daarmee een wereld waar weinig aandacht aan geschonken wordt binnen de literatuur. Voor jongeren die nu aan huis gekluisterd zijn en niet vies zijn van een feestje, is dit het perfecte boek om aan de dagelijkse sleur te ontsnappen.
Het verhaal achter Victor
“Het boek draait om, Victor, een jongen die net is geslaagd voor zijn vwo. Hij gaat gebukt onder zijn dictatoriale vriendin Eva en wordt geteisterd door flashbacks aan zijn minstens zo dictatoriale moeder María. Victor woont bij zijn oom, maar daar wil hij sinds dag één al weg. Iets wat eindelijk kan nu hij zijn diploma op zak heeft en voor een studie staat ingeschreven. Via een ogenschijnlijk toevallige ontmoeting leert hij Twan kennen, een dj en rising-star in de Amsterdamse dancescene. Twan gidst Victor door het nachtleven, waar de normen en waarden haaks staan op wat Victor gewend is. Victor ontmoet daar zijn droomvrouw. Hij denkt zijn bestemming te hebben gevonden. Maar hoe langer de tocht door deze onderwereld duurt, hoe dieper Victor afdaalt in de krochten van zijn eigen psyche. “
Het studentenleven
Veel mensen zullen zich gelijk afvragen: is dit het ‘typische’ studentenleven? David vraagt zich af of er wel zoiets bestaat als een typisch studentenleven. Het was in ieder geval niet zijn insteek voor het boek. Ter inspiratie voor Victor heeft David zich gericht op zichzelf en zijn omgeving: “Ik heb simpelweg een bepaalde gedemotiveerde houding in het verhaal gestopt, die ik geregeld voorbij zag komen bij zowel mezelf als mijn omgeving. Ik heb geprobeerd de gemeenschappelijke kenmerken in kaart te brengen. Waar komt die demotivatie bij jongeren toch vandaan? Worden we te snel gedwongen om een studie te kiezen? Zijn de meeste adolescenten op hun achttiende nog te onvolwassen om hun eigen boontjes te doppen? Of ligt er iets anders ten grondslag? Dat zijn vragen die naar boven kwamen drijven tijdens het schrijven van Victor.”
Passen en meten
Zelf had David, net als Victor, ook last van demotivatie tijdens zijn studie. Volgens hem heeft het schrijven van de roman ervoor gezorgd dat hij weer op het goede pad terecht kwam. “Toen ik schoorvoetend begon aan dit boek, vond er in mijn omgeving iets plaats dat me zo uit mijn doen bracht dat ik de meerwaarde niet meer inzag van studeren, het sociale leven, sporten en andere dingen waar ik me graag mee bezighield. Het eerste waar ik weer naar greep was het schrijven. In die zin heeft het maken van deze roman me weer op de rails gezet.” Het schrijfproces verliep vervolgens met horten en stoten. Het is ook niet niks om een studie psychologie met het schrijven van een boek te combineren. “De ervaring leert dat na een dag studeren, het schrijven ’s avonds niet ten goede kwam. En vice versa. Het was dus passen en meten en, zeker niet zelden tegen wil en dank, mezelf met regelmaat afsluiten voor de buitenwereld tijdens vakantieperiodes en weekenden.”