Stine Jensen is filosoof en schrijver en programmamaker bij omroep HUMAN. Met haar vorige kinderboek Lieve Stine weet jij het? won ze een Zilveren Griffel. Alles wat ik voel is het grote emotieboek voor kinderen (en stiekem ook voor volwassenen). Iris interviewde Stine over haar boek, de 20 verschillende emoties en haar eigen emoties.
Soms schaamde ik me, voelde ik me schuldig en dan vroeg ik me af: is dit normaal, mag ik dit voelen?
Hoi Stine, je begint het boek met: “En, hoe gaat het met je?” Hoe gaat het eigenlijk met jou?
Het gaat wel goed met mij, maar ik voel mij ook een beetje moe, licht, ontspannen, gespannen, melancholisch en voldaan. En dat allemaal tegelijkertijd.
“Meestal zeggen we ‘goed hoor’ of ‘gaat wel’. Maar, hoe voel je je ‘echt? We zeggen vaak niet echt hoe we ons voelen en dat heeft grappig genoeg weer van alles te maken met hoe we ons voelen. Bijvoorbeeld, als je je verdrietig voelt, maar je ziet dat iedereen om je heen vrolijk is, dan durf je dat soms niet eerlijk te zeggen.” – Alles wat ik voel, het grote emotieboek
Schrijf jij dit soort boeken omdat je het stiekem makkelijker vindt vragen te stellen dan te beantwoorden? Is het stellen van vragen makkelijk dan ze te beantwoorden?
Dat is een goede vraag! Ik wou dat ik hem bedacht had.
Dit jaar is het thema van de maand filosofie rust. Wat betekent dit thema voor jou?
Het is best lastig om in deze wereld rustig te blijven. Er is altijd maar informatie, afleiding en drukte, vooral als je in de stad woont komt er veel op je af. Ik merk dat rust niet vanzelf in je leven komt. Rust is daarom een belangrijk thema in het leven, maatschappelijk maar ook persoonlijk.
Je schrijft boeken, je hebt een tv-serie gemaakt over Scandinavië en de programma’s Dus ik ben jr. en Denktank. Hoe bouw jij rust op in je leven?
Ik doe elke dag aan yoga en ik mediteer ook veel.
Hoe draag jij dit over op je kinderen?
Mijn dochter zit op dansyoga en als we met vakantie gaan, zoeken we de natuur op.
Zou jij als kind behoefte hebben gehad aan een boek als dit?
Ja. Ik voelde super veel, maar wist vaak niet hoe erover te praten of hoe het te begrijpen en of het wel mocht. Soms schaamde ik me, voelde ik me schuldig en dan vroeg ik me af: is dit normaal, mag ik dit voelen?