Just Don’t Mention It: “Het bevat een extra verdiepende laag die zorgt dat je het boek niet kan neerleggen en enorm meeleeft met Tyler.”

Alle fans van de DIMILY-serie verzamelen! Hij is hier! Het vierde deel in de serie, Just Don't Mention It, geschreven vanuit Tylers perspectief. Tot het boek werd aangekondigd dachten we dat de serie afgelopen was, maar nu kunnen we er toch nog iets langer van genieten van deze reeks door Estelle Maskame.

Heden en verleden

Just Don’t Mention It is echter geen ‘gewoon’ vervolg. Just Don’t Mention It speelt zich zowel vóór als tijdens het eerste deel in de serie (Did I Mention I Love You?) af. Het boek wisselt tussen heden en verleden waarbij je een interessante blik krijgt op Tyler en hoe zijn verleden hem heeft gemaakt tot wie hij is wanneer Eden hem ontmoet in Did I Mention I Love You?

Tylers perspectief

Wacht even? Lezen we dan letterlijk scènes opnieuw die we al hebben gelezen in Did I Mention I Love You? Nou, nee, niet létterlijk. Immers je bekijkt het nu vanuit Tylers perspectief. Ook zie je nu waar hij heen stormde wanneer zijn woede weer eens de overhand nam. En wat voor dingen er allemaal gebeurden waarvan Eden op dat moment geen weet had of terwijl zij ergens anders was. De scènes zijn leuk voor de fans van de DIMILY-serie omdat we eindelijk eens in Tylers hoofd kunnen kijken.

Heel realistisch beschreven

Het was echter niet perse nodig om het heden ook in het boek te stoppen. Het verleden is namelijk onderhoudend genoeg om op zichzelf te staan. Het verhaal over Tylers geschiedenis met mishandeling is indrukwekkend. En hoewel ik geen ervaring heb met mishandeling, denk ik dat de mindset van de jonge Tyler heel realistisch is beschreven. Hoe je aan de ene kant nog echt kind bent, maar aan de andere kant ook al zo volwassen en beschermend, en bang...

Overstijgt de guilty pleasure-paraplu

Just Don’t Mention It overstijgt voor mijn gevoel ook de eerste drie delen van de serie door de volwassen toon die achter het boek zit. De eerste drie delen in de DIMILY-serie blijf ik stiekem toch een beetje onder de guilty pleasure-paraplu noemen. Hoewel ik die term zelf wat negatief vind klinken, zie ik het overigens wel als een positief iets. Immers guilty pleasure boeken zijn ook érg fijn.

Conclusie

Just Don’t Mention It is net zo fijn geschreven als Estelle Maskames andere boeken, met die heerlijke simpele en vlotte schrijfstijl. Hierdoor lees je het boek met gemak in een dag uit. En ook al weet je, als je de DIMILY-serie hebt gelezen, al wel wat Tyler in het verleden heeft meegemaakt. Toch bleef ik nieuwsgierig naar het verdere verloop van zijn verhaal. Just Don’t Mention It bevat een extra verdiepende laag die zorgt dat je het boek niet kan neerleggen en enorm meeleeft met Tyler. Kortom: een aanrader.