Rik Launspach is schrijver, acteur en regisseur. In 1993 won hij een Gouden Kalf voor beste acteur voor zijn rol in de film Oeroeg. In 2009 verscheen zijn debuutroman 1953, over de Watersnoodramp. Het boek werd 150.000 keer verkocht en met succes verfilmd als De Storm. Onlangs verscheen Laat me liefde zien waarbij Launspach inspeelt op actuele thematiek en de keerzijde van de filmindustrie belicht.

Laat me liefde zien: “Een tragische kijk op stilgezwegen grensoverschrijdend gedrag.”
Abrupt verbroken
Laat me liefde zien is verdeeld in twee verhaallijnen, geschreven vanuit de belevingswereld van de twee hoofdpersonages: Reuben en Lotte. Reuben is een succesvolle castingdirector die als student de ambitie had om acteur te worden, daar niet in is geslaagd, en vanuit wanhoop zijn huidige carrière pad in is geslagen. Lotte overtrof al haar medestudenten gedurende haar jaren bij de toneelschool en probeert vervolgens door te breken in Amerika. Ze leren elkaar kennen als studenten tijdens de selectierondes van de toneelschool. Ruben wordt verliefd op Lotte die alle selectierondes doorkomt en toegelaten wordt tot de toneelschool. Hijzelf mag geen toelatingsexamen doen. Het contact tussen de twee studenten wordt abrupt verbroken, tot ze elkaar in hun latere leven weer tegen het lijf lopen…
“En dan is er natuurlijk Lotte. Hij wordt zich van haar bewust. Het is een bijna empirische ervaring, alsof er de hele tijd naast je een kachel heeft staan branden en je opeens voelt hoeveel warmte ervan afkomt.”
#metoo
Met Laat me liefde zien besteed Launspach aandacht aan grensoverschrijdende omgangsvormen binnen de filmindustrie. Hiermee haakt hij in op een actueel onderwerp, namelijk de hashtag ‘metoo’, waarmee wordt aangegeven dat ook jij met seksuele intimidatie of aanranding te maken hebt gehad. De hashtag is een tijdlang een rage geweest, nadat Hollywood-producent Harvey Weinstein door meerdere vrouwen van seksuele intimidatie werd beschuldigd. Het heldere doel van Launspach om deze misstanden onder de aandacht te brengen wordt vertaald in scènes waarbij misbruik word gemaakt van bepaalde machtsverhoudingen binnen de filmindustrie.
“Lotte begreep hierna dat agents dus ook niet helemaal koosjer zijn omdat hun verdienmodel afhankelijk was van de noodzaak een goede relatie te hebben met de filmbobo’s. Daar kon je af en toe best een actrice aan offeren, want die waren er plenty, en goedgezinde studiobazen waren schaars.”
Belevingswerelden
Laat me liefde zien is een dynamisch boek. Het gebruik van verschillende verhaallijnen en relatief korte hoofdstukken maakt dat het boek vlot weg leest. Het zorgt ook voor een bepaalde hectiek, wat misschien juist heel passend is. Er word wel van de lezer geëist dat zij in staat zijn om snel te schakelen tussen de belevingswerelden van verschillende personages. De personages zijn schitterend op papier gezet. Vooral Reuben is geloofwaardig uitgevoerd, en je merkt dat de auteur iets van zichzelf in dit personage heeft verwerkt. Zijn emoties worden op realistische wijze beschreven en jij ervaart dezelfde paniek, afwijzing en schaamte als Reuben.
“Maar in de gang, op weg naar de deur, zegt zijn leraar: ‘Reuben, je hebt inmiddels een klein fortuin uitgegeven aan privélessen. Ik heb enige bewondering voor je doorzettingsvermogen, maar ik denk niet dat we veel verder komen.’”
Bereidwilligheid
Het is duidelijk dat Launspach een helder doel had met dit boek, namelijk de misstanden binnen de filmindustrie onder de aandacht brengen. Dit doet hij op subtiele wijze, met onzuivere situaties tussen filmmaker en speler. Het boek komt precies op het juiste moment en de ervaring van Launspach binnen deze wereld biedt veel perspectief. Laat me liefde zien is een tragische kijk op de bereidwilligheid van acteurs en actrices die dezelfde misstanden stilzwijgen, in de hoop dat zij hiermee hun beroep kunnen uitoefenen.