Laura Steven Interview Header 2
Interview

Laura Steven: "Ik heb eindelijk mijn stem gevonden"

Met haar boek Allesbehalve oké verovert Laura Steven momenteel de YA-boekenmarkt. Een feministisch boek met een duidelijk boodschap, maar ook een flinke dosis humor. Steven schreef eerder al vier boeken, maar dat waren thrillers en fantasyverhalen. The Exact Opposite of Okay (TEOO) is haar eerste Young Adult en haar eerste boek dat internationaal succes maakt.

Bij Allesbehalve oké ging het voor Laura Steven anders dan normaal. “Meestal begin je een boek te schrijven nadat je een plot hebt bedacht. Bij TEOO kwam de stem eerst. Ik werd wakker en had de stem van Izzy (de hoofdpersoon, red.) in mijn hoofd zitten. Ik wist nog niet meteen wat haar verhaal was, wel wist ik dat het een heel sarcastisch meisje was.”

Steven liet de stem van Izzy vorm krijgen in haar hoofd en kwam op het plot toen ze ‘naar de wereld keek’. Ze zag op het nieuws een item over een vrouw in Italië van wie de naaktfoto’s viral waren gegaan en die daar zoveel last van had, dat ze zelfmoord pleegde. “Ik realiseerde me dat daar eigenlijk maar zo weinig over wordt gesproken. En ik wilde sowieso een verhaal schrijven over een minder besproken onderwerp en iets wat echt gebeurt. Alleen wilde ik het niet zo heftig maken dat Izzy zelfmoord zou plegen. De humor is er dus ook om het allemaal iets luchtiger te maken.”

“Je wilt een geloofwaardig verhaal neerzetten. Als dan iemand het leest die het ook heeft meegemaakt, moet die niet zeggen: ‘zo was het dus niet’."    

Geloofwaardig

“Ik heb altijd wel sterke, vrouwelijke karakters in mijn boeken. Ik heb echter nog nooit over zo’n heftig onderwerp geschreven. Ik had eerder niet het gevoel dat ik er klaar voor was”, vertelt Steven. Ze is van mening dat als je over iets schrijft, het ‘net echt’ moet zijn. “Je wilt een geloofwaardig verhaal neerzetten. Als dan iemand het leest die het ook heeft meegemaakt, moet die niet zeggen: ‘zo was het dus niet’."     

Niet alleen de geloofwaardigheid was belangrijk voor Steven. Ook de relatie van een jonge vrouw tot andere mensen en hoe ingrijpende gebeurtenissen daar invloed op hebben was van groot belang. “Ik ben zelf dan wel Brits, maar heb bewust voor de Verenigde Staten als back drop van het verhaal gekozen. In Engeland is dit echt verboden, terwijl het in sommige staten in de VS niet eens strafbaar is. Ik wilde in het verhaal niet met die juridische kant hoeven te worstelen, omdat ik wilde dat het verhaal echt ging over het gevoel van Izzy.”

Feministisch en brutaal

Het was voor Steven best eng om dit boek op de markt te brengen. Niet alleen vanwege het onderwerp, maar ook vanwege haar schrijfstijl. “Het is heel brutaal geschreven. Ik houd me niet in. Veel mensen, vooral mannen, hebben dan ook veel kritiek op het boek. Ik heb een heel feministisch boek geschreven en dan hoort dat erbij. Mijn uitgever had me daar ook al voor gewaarschuwd, dus we hielden er van tevoren al rekening mee.”

De zeer feministische visie van Steven komt ook duidelijk terug in het verhaal: “Mannen zijn het probleem.”  Daarmee wil Steven niet zeggen dat alles hun fout is, maar toch… “Het probleem is de mannelijkheid. Mannen en vrouwen hebben een bepaald verwachtingspatroon naar elkaar toe over hoe we ons zouden moeten gedragen. Het probleem is dat mannen vaak een verkeerd beeld hebben van wat voor gedrag vrouwen van hen verwachten. Ze gaan zich egoïstisch gedragen. Die tendens zie je in mijn boek duidelijk terug, vooral als je aan het eind ontdekt hoe het komt dat de naaktfoto’s viral zijn gegaan.”

"Ik heb brutaal geschreven en ben van het gebaande pad af gegaan."

Schrijfstem

Naast auteur is Steven ook journalist en screenwriter. Drie totaal verschillende manieren van schrijven. “Als journalist schrijf je vooral heel objectief. Ik merkte dat in mijn eerste boeken ook. Screenwriting hielp mij vervolgens enorm om veel beeldender te schrijven. Je schrijft dan alleen maar dialogen. Daar moet alles inzitten. Extra context kun je niet geven. Ik begon met dit boek wel weer heel correct, maar ik dacht: waarom moet dat eigenlijk? Ik wilde nu schrijven hoe jongeren écht met elkaar communiceren. Niet opgepoetst en verantwoord, maar representatief en authentiek. Het heeft even geduurd voordat ik de juiste balans vond. Eerst durfde ik het niet, maar nu wel. Ik heb brutaal geschreven en ben van het gebaande pad af gegaan. Ik heb nu eindelijk het gevoel dat ik écht mijn eigen schrijfstem heb gevonden."

Het vervolg op Allesbehalve oké verschijnt naar verwachting in maart 2019 in Engeland.

© Foto Laura Steven: Charlotte Summers

Wil je altijd op de hoogte zijn van de boeken binnen jouw favoriete genre? Stel je voorkeur in en ontvang updates.