Over De greppel van Herman Koch
De roman ‘De greppel’ laat zien hoe een ogenschijnlijk stabiele man in korte tijd steeds verder verstrikt dreigt te raken in zijn angsten en vermoedens. Of ligt het anders en ziet hoofdpersoon Robert Walter, burgemeester van Amsterdam, de dingen juist voor het eerst echt helder?
Als Robert op een nieuwjaarsreceptie zijn vrouw uitbundig ziet lachen om iets wat een saaie wethouder in haar oor fluistert, vermoedt hij meteen dat zij vreemdgaat. Terwijl hij voortdurend zoekt naar bewijzen van zijn vermoedens, kondigt zijn vader aan dat hij en zijn moeder ‘klaar zijn met leven’. Als een journaliste Robert er dan ook nog van beschuldigt een van de drie gewelddadige demonstranten te zijn die tijdens een Vietnam-betoging een agent hebben toegetakeld, lijkt Robert meer en meer het zicht op de werkelijkheid te verliezen. Of juist niet?
De pers over De greppel
+ “Koch leidt zijn lezer met geraffineerde plotwendingen - maar ook met levensgrote cliffhangers - door het verhaal. Thrillerelementen. In zijn romans wil je altijd weten hoe het precies zit, en de taal die daarbij hoort, staat in dienst van het verhaal. Dat is geen negatief oordeel, want Koch is daardoor wel een meester in het op het verkeerde been zetten van de lezer, speelt met diens verwachtingen. De greppel is een intelligente roman [...] Koch laat prachtig zien hoe je dingen kunt zien die er misschien helemaal niet zijn, hoe die verbeelding met je aan de haal kan gaan. De greppel is een ode aan de verbeelding.
~ Maarten Moll, Het Parool, 31 okt 2016 ~
+ ”Koch - geliefd om zijn vlotte pen - laat zich opnieuw met De greppel van zijn beste kant zien. [...] Naast spanning en humor weet hij ook ontroering in zijn verhaal - waarin de dood nooit ver weg is - aan te brengen. De greppel laat zich behalve als een tragikomisch liefdesverhaal, ook lezen als een oproep om de magie van het leven weer te willen zien.”
~ Paola van de Velde, De Telegraaf, 1 nov 2016 ~
+/- “Voor een roman die zich zo nadrukkelijk in de herkenbare realiteit afspeelt, is er wel veel verbeelding nodig om de koerswijziging van Walter te geloven. De bedoelingen van De greppel mogen dan goed en lovenswaardig zijn - laten we ons denken niet laten begrenzen! - maar helemaal overtuigen doen ze niet. Of is dat een vooroordeel over wat een roman moet doen?”
~ Thomas de Veen, NRC Handelsblad, 4 nov 2016 ~
- “En inderdaad, 'De greppel' blijkt een echte Koch: spannend, trefzeker geschreven, dicht op de huid van deze tijd. Waarom overheerst dan toch de teleurstelling na lezing? Dat heeft te maken met een mankement waaraan ook zijn andere romans in zekere mate lijden: de hoofdpersoon blijft te vlak.”
~ Gerwin van der Werf, Trouw, 5 nov 2016 ~
+/- “Ja, De greppel levert al met al genoeg leesplezier op, door die kochiaans scherpe, ironische blik op het menselijk reilen en zeilen, door (via Robert Walter) zijn geseling van de goedbedoelde maar funest uitpakkende wanen van de dag, in de amorele vrijplaats die de literatuur daarvoor biedt. [...] Maar enkel deze verkwikkende observaties en mijmeringen, en af en toe fraaie literaire metaforen en beschrijvingen, voorkomen niet dat De greppel een stroef lezende bedoening is voor Kochs (gewoonlijk plotgedreven) doen.”
~ Jeroen Vullings, Vrij Nederland, 12 nov 2016 ~
+ “Koch beheerst zijn metier met zo'n achteloze superioriteit dat je het - onterecht - met gemakzucht zou kunnen verwarren. Wat hij doet is vernuftig, bedrieglijk helder en vol frictie. Een belofte van een uitgever is zelden zo waargemaakt.”
~ Haro Kraak, de Volkskrant, 12 nov 2016 ~
