Nederland is een schrijver rijker. Julius Reynders debuteert met De anatomie van het geluk, een roman die tot nadenken stemt over maakbaarheid van het geluk en de zelf opgelegde eis om te slagen in het leven. In het dagelijks is Reynders psychiater, maar met zijn ruige baard en diepliggende ogen, cowboylaarzen en zware metalen ringen aan beide middelvingers, doet hij eerder denken aan de frontman van een hardrockband.
‘Ja, dat klopt wel een beetje,’ zegt ie lachend. ‘Ik vind het leuk om met uiterlijke beeldvorming te spelen. Ik zie er vrij stoer uit, maar eigenlijk ben ik een zachtmoedig mens die snel ontroerd kan raken. Ik heb sinds januari al negen keer gehuild.’ In De anatomie van het geluk volgen we hoofdpersoon Jonathan, een 38-jarige biomedisch wetenschapper. Dik, bleek en kalend. Hij heeft nog nooit onbetaalde seks met een vrouw gehad. En dat is, volgens hem, de reden dat hij niet gelukkig is. Door toeval raakt Jonathan bevriend met Michel, een Pick Up Artist – iemand die er een kunst van maakt zoveel mogelijk vrouwen te versieren.
Het lijkt alsof je veel research hebt gedaan rond het fenomeen van de Pick Up Artist?
“Sterker nog, ik heb het zelf een tijdje beoefend. In mijn studententijd las ik het boek The Game van Neil Strauss. Over welke technieken je kunt gebruiken bij het versieren van vrouwen. Dat je bijvoorbeeld tegen een vrouw zegt: ‘Volgens mij ben jij wel verstandig en braaf, maar niet zo avontuurlijk’. Dat vindt een vrouw niet leuk, dus gaat ze bewijzen dat ze wél avontuurlijk is, door met jou allerlei spannende dingen te doen. Uiteindelijk is het een ontluisterend inzicht dát het werkt, omdat je met behulp van sociale psychologie nogal manipulatief bezig bent. Ik zou het nu niet meer kunnen en willen doen.”
Wat ís geluk volgens jou?
“Geluk is in ieder geval niet zoiets als mentale gezondheid. Want dan zou er een recept voor moeten zijn: eet gezond, leef regelmatig, zorg dat je voldoende vrienden om je heen hebt. Dat zijn wel zaken die geassocieerd zijn met geluk, maar ze vormen niet een-op-een een route naar het geluk. Voor mij heeft geluk te maken met balans, het heeft iets kalms en gewoons. Ik kan mij bijvoorbeeld heel gelukkig voelen als de avonden lengen en als het op een bepaalde manier ruikt. Je kunt er bij jezelf achter komen of iets je gelukkig maakt als het intrinsieke proces je gelukkig maakt. Stel je bent schrijver en je vindt het echt fijn om te schrijven. Spelen met woorden op papier, zinnen vormgeven, genieten van het verhaal dat zo ontstaat. Als dat zo is, dan is dat een weg tot geluk, maar als het je alleen te doen is om het succes dat je ermee kunt krijgen, dan zal dat niet leiden tot geluk. Tegenwoordig is de sfeer zo dat als jij niet gelukkig bent, als jij geen geweldig leven hebt, dat jouw schuld is. Maar geluk is niet af te dwingen, daarom zijn er zoveel mensen somber.”