Madelon over Reboot: het spel is heel onvoorspelbaar

De zeventienjarige Wren Connoly werd vijf jaar geleden neergeschoten. Na 178 minuten kwam ze weer tot leven – als Reboot. Reboots zijn ongekend sterk, snel en onkwetsbaar, maar hoe langer ze dood zijn geweest hoe minder menselijk ze terugkeren. Wren is met haar 178 minuten de dodelijkste Reboot die er is. Callum Tweeëntwintig daarentegen is nog praktisch menselijk. Wren moet hem opleiden tot soldaat, maar Callum is langzaam, stelt te veel vragen en heeft altijd een glimlach op zijn gezicht. De training verloopt moeizaam, maar Callum maakt iets in haar los. Als ze in zijn buurt is, voelt ze zich menselijker dan ooit. Wren heeft nog nooit een bevel genegeerd, maar wanneer ze het bevel krijgt om Callum te elimineren, besluit ze alles op alles te zetten.

Onvoorspelbaar
De alinea hierboven is precies de achterflap van het boek Reboot. En toen ik dit voor het eerst las, wist ik eigenlijk helemaal niet zo goed wat ik van dit boek moest verwachten. Want wat zijn Reboots precies, hoe zit dat en waar gaat het verhaal heen. De flaptekst zet de toon voor het verhaal en zet het een beetje uiteen, maar wat je er verder van kan verwachten, laat het een beetje in het midden. En dat is fijn, want daardoor is het spel eigenlijk heel erg onvoorspelbaar. Ik had van tevoren weinig verwachtingen van het verhaal en daardoor kon ik heerlijk onbevangen aan dit verhaal beginnen.

In het donker tasten
Daarnaast is het verhaal ook tussendoor onvoorspelbaar. Ja, uiteindelijk weetje natuurlijk wel een beetje welke kan het uit gaat, maar hoe precies?Totdat het echt duidelijk is wat er precies gaat gebeuren, ben je als lezer in het donker aan het tasten en dat is in het geval van het lezen van een boek altijd goed.

Tof idee, fijne personages

Wat uiteindelijk wel blijkt is dat Tintera met het idee van de Reboots een heel gaaf concept heeft bedacht dat ze in dit boek bijna perfect weet uit te werken. Ze legt je duidelijk uit wat Reboots zijn en hoe het voor hen is. Ze weet inderdaad gevoelloos te schrijven waar het moet en juist weer wat meer emotie in haar woorden te leggen waar het wel kan. Je merkt dat ze duidelijk voor ogen heeft wat ze wil en dat legt ze ook uit. Daardoor krijg je geen vage praktijken over hoe dat nou precies zit.

Meeleven

Naast het toffe idee heeft Tintera ook fijne personages gecreëerd waar ik perfect meekon meeleven. Ik mag Wren, haar onverschrokkenheid met toch een vleugje emotie. Voor haar vriendin, voor haar leven en uiteindelijk voor Callum. Daarbij heeft ze een zekere droge humor die in het verhaal heel goed tot zijn recht komt. Ook Callum, die er later als mannelijk hoofdpersonage bijkomt, stal mijn hart. En uiteindelijk zijn Wren en Callum ook gewoon zo leuk samen. Ze zijn absoluut elkaars tegenhangers, maar daardoor halen ze ook dingen in elkaar naar boven die ze zelf niet wisten. Dat maakt het verrassend en leuk om te lezen.

Cocktail van actie en romantiek

Het verdere verhaal is eigenlijk een perfecte balans van actie en romantiek. De Reboots zijn eigenlijk een soort killings machines van een organisatie genaamd HARC en gaan op missie om mensen op te pakken of te vermoorden. Plus richting het eind gebeurt er natuurlijk meer. Wat ik je niet ga vertellen, in verband met 'onbevangen' aan het verhaal beginnen. Het enige minpuntje hiervan is dat de spanning niet echt van de pagina’s spat. Ja, ik wilde absoluut verder lezen, maar ik zat niet op het puntje van mijn stoel en kon mijn boek - met moeite - nog wel wegleggen. Toch was de actie zeker goed uitgewerkt. Alle details klopten en het was super prettig om te lezen.

Actie en romantiek
Zeker tegenover de romantiek, was de actie perfect. Ze zijn perfect in balans met elkaar. De actie overheerst niet, maar is duidelijk aanwezig. Net als de romantiek - die er natuurlijk zeker is, maar die niet te zoetsappig wordt - zoals je het in contemorary YA’s vaak ziet. Daarnaast heeft de romantiek een vleugje humor, omdat Wren en Callum dus zo van elkaar verschillen. Daarbij hebben ‘oude’ Reboots geen emotie, waardoor het ook geen ‘normale’ liefde is. Dat maakt het interessant en verfrissend om te lezen en ik heb er dan ook zeker van genoten.

Absolute must-read
Al met al is dit boek zeker wel een aanrader. Het is niet helemaal perfect, daarvoor had de spanning nog net iets meer mogen zijn. Er staan echter super leuke personages tegenover en een gaaf, sterk uitgewerkt verhaal. Tintera heeft absoluut een mooi boek afgeleverd en ik ben dan ook zeker nieuwsgierig naar deel twee in deze serie!