Micha Meinderts over genderdysforie en zijn boek Aldus Sybren

Genderdysforie

Hoe ben je op de titel gekomen?
Deze titel, Aldus Sybren, is een idee van mijn uitgever, Mariska Budding. We wilden graag een titel met de naam van de hoofdpersoon erin, omdat het boek een ‘portret’ is. De juiste titel vinden bezorgde ons heel wat hoofdbrekens. Ik denk dat we wel tien titels hebben bedacht en weer hebben verworpen. Uiteindelijk mailde Mariska midden in de nacht haar idee en daar hebben we uiteindelijk voor gekozen, omdat het mooi aangeeft hoe Sybren uiteindelijk zichzelf is geworden.

Hoe ben je op het onderwerp gekomen?
Ik zag in de media dat er veel aandacht was voor genderdysforie, maar dat de nadruk vooral lag op het uit de kast komen en de grote veranderingen in het begin van de medische transitie. Ik wilde laten zien dat er meer is dan alleen hormonen en operaties en dat transgender personen een heel gewoon leven (kunnen) leiden. Misschien met een aantal zaken waar andere mensen niet over na hoeven te denken, maar transgender mannen en vrouwen zijn echt geen freaks die ontzettend afwijken van de rest van de bevolking.

Heteronormatieve samenleving

Waar heb je de inspiratie vandaan gehaald?
Ik heb heel wat gebeurtenissen uit mijn eigen leven gebruikt als fundering voor het verhaal. Vanuit Amerika terug naar Europa verhuizen om daar mijn leven opnieuw op te bouwen na mijn scheiding, beginnende en eindigende relaties, medische zaken… Verder heb ik ook veel verzonnen, gebaseerd op verhalen van vrienden of dingen die ik in de media heb gezien. Ik vond het vooral belangrijk om er een vloeiend verhaal van te maken.

In je boeken Cadans, Dubbel leven en Oog in Oog schrijf je ook over het homoleven. Waarom vind je dit onderwerp zo belangrijk?
Simpel gezegd: er is gewoon veel te weinig over te vinden. We leven in een heteronormatieve samenleving: de hele maatschappij is ingericht op heteroseksuele mensen op tv, in boeken, in reclames, op straat, overal. Als je zelf niet hetero bent, is het heel moeilijk om jezelf ergens in te herkennen. Als je een boek leest of film kijkt, wil je je toch kunnen identificeren met de personages. Dat is belangrijk voor je eigen ontwikkeling, zeker voor jongeren. Verder is het gewoon fijn om diversiteit te zien in de media. Er zijn al honderdduizenden boeken over hetero’s, dus waarom zou ik daar ook maar weer voor kiezen?

Arthur

Heb je een boodschap die je wilt uitdragen met dit boek?
Vooral dat transgender mensen niet raar, vies, slecht of ‘anders’ zijn. Het blijven mensen, geen aliens. Misschien begrijp je niet waarom iemand ervoor kiest om van geslacht te veranderen, maar dat is geen reden om hem of haar als een ding te behandelen, uit te schelden of te discrimineren.

Heb je een lichaamsverandering van dichtbij meegemaakt?
Ik heb zelf een transgenderachtergrond - dichterbij komt het niet!

Wat heb jij met de stad Rotterdam?
Mijn vader komt ervandaan, dus toen Arthur (uit Cadans, Dubbel leven en Oog in Oog) politieman werd en ik hem niet in Amsterdam wilde neerzetten, omdat dat te veel voor de hand lag, was Rotterdam een logische keuze. Verder vind ik het leuk om personages uit het ene verhaal te 'hergebruiken' in een ander verhaal, en dan moeten ze vaak bij elkaar in de buurt wonen, vandaar dat ook Aldus Sybren zich voornamelijk in Rotterdam afspeelt.

Gewoon genieten

Heb je nog een tip voor de lezers?
Vraag je tijdens het lezen niet af wat er wel en niet echt gebeurd is, maar geniet gewoon van het verhaal. Als jijzelf (of iemand in je omgeving) worstelt met genderdysforie gevoelens blijf er dan niet mee lopen, maar ga praten met lotgenoten. De toekomst kan prachtig uitpakken als je ervoor kiest om jezelf te worden.