Wanneer in juli 2005 er twee levenloze lichamen van een vrouw en een kind worden gevonden in een roestige caravan op het erf bij een boer, worden inspecteur Konrad Sejer en zijn collega Jacob Skarre op de zaak gezet. Algauw komen ze op een dood spoor en zijn ze naarstig op zoek naar aanknopingspunten. Wie heeft Bonnie Hayden en haar zoontje Simon met 4 messteken om het leven gebracht? Van wie is die schoenafdruk?
“Het enige wat we hebben is de rechtervoet, merkte Sejer op. Het is een grote maat. Dit moet een forse kerel zijn. En hij is woedend.”
Het boek
Karin Fossum heeft met het pakkende begin gelijk mijn aandacht. Ik ben in de ban van het onderzoek, maar ook nieuwsgierig naar de vrouw en het kind. Wat deden zij alleen in de roestige caravan op het erf van de boer? De vastberadenheid van inspecteur Sejer is voelbaar beschreven. Hij bijt zich vast in het onderzoek, maar al snel blijkt dat er weinig openingen zijn.
Naast het onderzoek ga je ook mee in flashbacks van het leven van Bonnie en Simon. Ze hebben het niet breed en Bonnie moet Simon elke dag vol schuldgevoel naar de crèche brengen. De vader van Simon is niet in beeld, het intrigeert me en ik word nieuwsgierig naar het echte verhaal van Bonnie Hayden. Fossum heeft het verhaal goed opgebouwd en je krijgt steeds meer informatie waardoor je wilt blijven lezen. Maar er is nog een heel intrigerend personage waarbij ik in mijn gedachten al een aantal scenario's kan schetsen. Een heerlijke opbouw dus in Veenbrand.
