Oprecht, het nieuwste boek van Colleen Hoover, vertelt het verhaal van Auburn Mason Reed en Owen Mason Gentry. Dat de hoofdpersonen dezelfde tweede naam hebben, is geen toeval. Auburn werkt in een kapsalon en doet verder niet zoveel. Owen is schilder en maakt de meest prachtige schilderijen. Het lot brengt ze bij elkaar, maar Owen heeft een groot geheim dat hij liever niet aan Auburn vertelt.
Tegenvaller
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: Oprecht viel me tegen. Zeker in vergelijking met de andere boeken van Colleen die in het Nederlands zijn vertaald, deed deze me niks. Ik moest me er zelfs op sommige momenten echt doorheen worstelen omdat het verhaal niet echt voortgang boekte. Al vrij snel in het begin van dit boek heb je al door dat Owen grote geheimen heeft die hij niet aan Auburn wil vertellen. Je verwacht vervolgens beetje bij beetje dat die geheimen worden ontrafeld, maar tot ongeveer pagina 200 (van de bijna 300) komt er pas wat schot in de zaak. Dat betekent dat je je na de eerste 50 pagina’s die wel interessant zijn, dus 150 pagina’s lang aan het vervelen bent. Een beetje jammer.
Show don’t tell
Het credo ‘show don’t tell’ is een bekende in de boekenwereld. Ik heb echter het gevoel dat dit boek net iets te veel show is. Er worden veel dingen aangestipt, die vervolgens net niet lekker worden uitgelegd. Als lezer heb je wel een vermoeden, maar daar moet je echt een beetje voor raden en dat geeft geen prettig gevoel. Als lezer wil je toch ook een zekere zekerheid en die krijg je in dit boek niet. Ik heb ook niet het gevoel dat sommige aangestipte punten worden afgerond. Zo wordt de huisgenoot van Auburn, Emory, omschreven als apart en dat blijkt ook wel uit wat ze doet, maar wat maakt haar dan verder zo apart? Waarom doet ze zo? Het is een interessant personage, dat verder helemaal niet naar boven komt. Terwijl ze heel beschermend over Auburn is, dus je zou zeggen dat die twee dan wel een soort band ofzo moeten hebben.
Niet helemaal bevredigend
Het eind van dit verhaal is overigens ook helemaal niet bevredigend. Je hoopt natuurlijk dat het allemaal super afloopt, dat alle geheimen de wereld uitgeholpen zijn en dat je het boek dicht kan slaan met de wetenschap dat het wel goed komt met de personages. Dat had ik bij dit boek niet. Ik als lezer heb het idee dat ik nu wel alles weet, maar de geheimen zijn er alsnog. Dat geeft een onprettig gevoel, ook omdat ik vind dat je zo’n geheim niet verborgen moet houden voor iemand van wie je houdt. But maybe that’s just me.
