01 Onbereikbaar
Feelgood romans

Recensente Madelon over Onbereikbaar: humor en traanje wegpinken

Onbereikbaar, het tweede deel in de serie Flight & Glory, vertelt het verhaal van de twintigjarige Paisley. Ze is de dochter van een generaal en heeft een ernstige ziekte. Ze staat voor een belangrijke keus die haar leven kan redden. Dan ontmoet ze Jagger. Een knappe jongen die haar hart steelt. Maar heeft ze nog wel een hart dat gestolen kan worden? Deze tweede New Adult van Rebecca Yarros neemt je mee op een avontuur waarvan zelfs de hoofdpersoon niet had gedacht dat ze het nog mee zou maken. Dit boek is het tweede deel in de serie, maar is wel losstaand te lezen. Beide boeken volgen een compleet andere verhaallijn en andere personages. De enigste overeenkomst is dat het leger in de boeken een belangrijke rol speelt.

Debuut

Nadat vorig jaar Onverminderd van Rebecca Yarros verscheen, was ik ervan overtuigd dat ik een nieuwe NA-auteur had gevonden die ik hoe dan ook zou blijven volgen. Ze zat gelijk na haar debuut al in mijn top 3, samen met Jennifer Lynn en Colleen Hoover. Toen het tweede deel uit kwam, wist ik direct dat ik het wilde lezen. Ik heb zo gehuild bij het eerste boek van Yarros, dat ik hoge verwachtingen had van dit deel. Het nadeel met een vervolgdeel is dat je een zekere verwachting hebt. Zeker na het praktisch perfecte Onverminderd. En eerlijk is eerlijk Onbereikbaar weet daar niet aan te toppen. Maar ondanks dat heeft het wel een scala aan positieve dingen, maar ook een paar minpuntjes.

Minpuntjes

Eén van de grootste minpunten, vond ik dat het verhaal een beetje inkakte na een pagina of 150/200. De verhaallijn begint krachtig en je ontdekt al meteen dat de beide hoofdpersonen aardig wat hebben meegemaakt vroeger en dat ze een hoop met zich meedragen. Er wordt niet heel specifiek op ingegaan, waardoor je als lezer wil blijven lezen. Want hoe zit het nou allemaal precies? Dat heeft Yarros natuurlijk heel tactisch gedaan. Zeker aangezien de problemen ook nog eens super boeiend zijn. Veel New Adults hebben toch te maken met hoofdpersonen die in het verleden verkracht zijn of iets in die richting, maar dat is bij Jagger en Paisley niet het geval. Daardoor wil je nog liever weten hoe het verder gaat. Alleen laat Yarros je net iets te lang wachten op de ontknoping. De uitleg van de problemen van beide personages komt eigenlijk pas in de laatste 45 pagina’s. Dat is jammer, want nu heb je het gevoel dat ze allebei maar weinig tijd hebben om hun verhaal te doen, terwijl ze zulke verhalen hebben... Die verdienen meer aandacht! Doordat Yarros zo lang geheim bleef doen, verloor ze vanaf een pagina of 200 een beetje mijn absolute aandacht.

''Ik heb zo gehuild bij het eerste boek van Yarros, dat ik hoge verwachtingen had van dit deel. Het nadeel met een vervolgdeel is dat je een zekere verwachting hebt. Zeker na het praktisch perfecte Onverminderd.''

Madelon

Ook veel pluspunten

Het allereerste pluspunt vind ik sowieso de hoofdpersonen. Paisley vind ik een leuke meid. Ondanks haar ziekte is ze vrolijk en staat ze sterk in haar schoenen. Het is een super leuke meid die qua denkwijze ook goed aansluit op mezelf. Daardoor kon ik me extra goed in haar schoenen verplaatsen en dat leest natuurlijk wel extra prettig. Ook Jagger is een fijn personage om over te lezen. Hij is ook super lief voor Paisley en die twee samen zijn zo leuk! Vooral de humor in hun interactie vond ik prachtig om te lezen. Ook de setting van dit verhaal vond ik tof. Het leger speelt een belangrijke rol in dit verhaal en dat is een soort van verfrissend. Je leest er niet vaak over en de strenge manieren van het leger vormen een interessant contrast met het losse leven dat de hoofdpersonen willen leiden. Tel daar het feit bij op dat beide personages niet verkracht zijn in het verleden en je hebt een tof verhaal dat door Yarros ook nog eens goed neergepend is.

Prachtig einde

Tot slot nog even het eind. Ik had gehoopt te moeten huilen, omdat ik dat bij het vorige boek van Yarros ook moest en gezien het leger nog altijd aanwezig is, had ik het verwacht. Ik moest niet echt huilen, maar het eind was wel echt prachtig en ik heb dan ook zeker een traantje weggepinkt. Erg goed geschreven van Yarros.

Conclusie

Dus ondanks het feit dat dit boek niet helemaal aan de verwachtingen voldeed en ik niet hoefde te huilen, is Onbereikbaar zeker wel een aanrader. Het is een prachtig boek met een leuke setting en super fijne hoofdpersonages. Het heeft wat spanning, maar kakt een beetje in. Maar het eind maakt veel goed en laat je het boek dichtslaan met een voldaan en prachtig gevoel. Absoluut een aanrader.