Debbie Harry, beter bekend als Blondie, was nooit zo van de interviews. Maar nu komt het antwoord op alles wat je wilde weten in de vorm van Face It. Een rauw, eerlijk en openhartig boek over de opkomst van punk in New York, uiteraard Blondie en de ondergang van beide.
Deborah, ook wel Debbie, wordt geboren als Angela Trimble. Haar oma overtuigt haar moeder ervan om de baby ter adoptie af te staan. Dus groeit Angela, omgedoopt tot Deborah, op bij het echtpaar Harry. Ze heeft een gelukkige jeugd, maar komt toch nooit van een extreme verlatingsangst af. Een angst die komt door die vroege adoptie. Met dat verhaal trapt Harry een reis af. Een reis door het Amerika van net na de Tweede Wereldoorlog, tot aan nu. Ze groeit op in een beschermde omgeving, en zoekt daarna juist het andere uiterste op door naar New York te verhuizen om te ontdekken wat ze eigenlijk wil en is. Een route die onherroepelijk leidt tot het ontstaan van Blondie.
Rauw en openhartig
In haar verhaal schuwt Harry niks. Niet de onbenullige baantjes die ze aangenomen heeft om rond te kunnen komen, haar bijna-doodervaringen en de pijnlijke momenten uit de geschiedenis van Blondie. Dat de band opgelicht werd door mensen die ze vertrouwden, maar ook het einde van de lange relatie met mede-oprichter Chris Stein. Het verhaal is rauw, eerlijk en openhartig en wordt prachtig afgemaakt door foto’s, vormgeving en fan art.
Chronologisch maar niet altijd even duidelijk
Het is soms wel wat moeilijk om het verhaal dat Harry vertelt in een bepaalde tijd te plaatsen. Ze beschrijft alles wel grotendeels chronologisch, maar hoeveel tijd verstrijkt er tussen de verschillende verhalen? Als lezer weet je het niet, want er worden maar zelden echt jaartallen of periodes genoemd. Tegelijkertijd weet Harry dat zelf misschien ook gewoon niet meer. Zoals ze toegeeft had ze geen problemen met drugsgebruik en zijn sommige delen van haar geschiedenis ook voor haar soms wat vaag. Ook de foto’s die ruim aanwezig zijn in het boek, zijn niet altijd even makkelijk bij een bepaald aspect van het verhaal te plaatsen. Daar missen vaak wel verduidelijkende bijschriften.
‘Gewoon mijn ding gedaan’
Harry heeft met Face It precies gemaakt wat je verwacht: een inkijk in het leven van een van de meest betekenisvolle zangeressen uit haar generatie. Daarbij focust ze vooral op haar jeugd, tot aan de opkomst van Blondie. Opvallend is dat ze maar weinig woorden vuil maakt aan hoe moeilijk het geweest moet zijn als zangeres in de mannenwereld van de muziek. Zelf merkte ze er naar eigen zeggen ook weinig van. Want: de wereld is nou eenmaal van mannen en ‘ik heb gewoon mijn ding gedaan’. En als we af mogen gaan op Face It en de indruk die Blondie in de muziekwereld heeft gemaakt, heeft ze dat uitstekend gedaan ook.
