Wie kent Tom Hanks niet? Hij werd wereldberoemd als acteur in films als Forrest Gump, You’ve got mail en Philadelphia. Met Een stel verhalen (oorspronkelijke titel: Uncommon Type, Some Stories) toont hij een andere, maar niet minder indrukwekkende kant van zijn creativiteit.
Gedurende twee jaar schreef hij zeventien verhalen bij elkaar. Slechts één daarvan werd eerder gepubliceerd. Hoewel de vertaalrechten meteen aan verschillende landen verkocht werden, was het spannend afwachten wat het literaire debuut van Hanks zou inhouden. Lidwien Biekmann verzorgde de Nederlandse vertaling en weet de combinatie van humoristische lichtheid en nostalgie in de toon van Hanks op een erg goede manier te vatten.
“In de juiste handen kan een typemachine de wereld veranderen.”
Hanks heeft een voorliefde voor oude typemachines. Zijn verzameling zou meer dan tweehonderd exemplaren omvatten. En hoewel het even duurt voor je dat doorhebt, loopt deze passie als een rode draad doorheen de zeventien kortverhalen. Denk vooral niet dat de verhalen allemaal specifiek daarover gaan, want dat is absoluut niet het geval. Het is eerder zo dat Hanks er in slaagt om bij elk verhaal een typemachine binnen te smokkelen. De natuurlijke manier waarmee dit gebeurt, bewijst niet enkel zijn deskundigheid als auteur, maar toont ook hoe goed over deze bundel is nagedacht. Als lezer is het een leuk extraatje dat je bij elk verhaal de zoektocht naar de typemachine opnieuw kan aanvatten.
Tussen elk verhaal staat een zwart-wit foto van een typmachine. Die foto’s brengen de verschillen, maar ook de verbondenheid tussen de verhalen goed in beeld. Bovendien sluit deze vormgeving perfect aan bij de schrijfstijl: authentiek, humoristisch, soms een tikkeltje naïef en nostalgisch maar bovenal intelligent en vol mededogen. Om me volledig te kunnen concentreren op de nieuwe setting en nieuwe personages van elk verhaal, dacht ik dat het een goed idee zou zijn om af en toe het boek aan de kant te leggen. Maar dat bleek niet zo gemakkelijk te zijn. Hanks’ stijl is namelijk zo verslavend dat je aan het einde van het ene verhaal al benieuwd bent naar het volgende.
De unieke levens van herkenbare personages
De ontwikkeling van personages is in kortverhalen niet vanzelfsprekend. Hanks pakt dit slim aan door te vertrekken van taferelen uit het dagelijks leven, met herkenbare personages. De verhalen gaan over een korte fase in hun leven, maar er is altijd een klein element aanwezig dat de aandacht grijpt en dat verhaal uniek maakt. De verhaallijnen vormen weliswaar telkens een mooi afgerond geheel, maar je voelt dat een aantal personages nog veel meer te vertellen heeft en dat sommige verhalen te snel afgelopen zijn. Hanks komt de lezer enigszins tegemoet door bepaalde personages verschillende keren op te voeren. Zo zijn er drie verhalen over hetzelfde vriendenclubje. In Steve Wong is perfect, het derde verhaal over hen, bundelt Hanks al zijn sterktes als auteur. Aangemoedigd door zijn vrienden schopt Steve het tot beroemd bowlingkampioen. Je zit op het randje van je stoel bij zijn pogingen om de ene na de andere strike te gooien, voelt mee met zijn onzekerheid, lacht hardop om de beschrijving van zijn bowlingmateriaal, raakt ontroerd door de hechte vriendschap – en dat allemaal op amper twintig pagina’s. Het is niet alleen de ideale afsluiter van de bundel, maar doet tevens de hoop opflakkeren dat Hanks ooit een volledige roman aan dit clubje zal wijden.
Een stel verhalen is geen boek van een celebrity die naar extra aandacht hengelt. Dit is een boek van een getalenteerd auteur die je met zijn verbeeldingskracht laat reizen naar onbekende werelden. Indrukwekkend.
