Hvsheader
Recensie

Het verloren symbool: "Een doldwaze rit langs kunsthistorische feiten en obscure wetenschappelijke kennis."

Na het succes van De Da Vinci Code is het de vraag of het derde boek van bestsellerauteur Dan Brown over Harvard professor Robert Langdon de verwachtingen waar kan maken. En ja: zelfs met de elementen die vergelijkbaar zijn met die in Het Bernini Mysterie en De Da Vinci Code (een vreemd uitziende slechterik, het karikaturale hoofd van een onderzoeksorganisatie die zich verdacht vijandig opstelt, een aantrekkelijke en intelligente dame die als sidekick fungeert) krijgt Brown het voor elkaar de lezer steeds te verrassen door het onthullen van informatie waar iedereen toegang toe heeft, maar waar weinigen weet van hebben.

Washington DC
Vanaf de start van Het verloren symbool overspoelt Brown ons met feiten terwijl hij de lezer meeneemt langs de rijke historie van het epicentrum van de macht in de Verenigde Staten: Washington DC. Hij schetst de sfeer met achtergrondinformatie over de architectuur van het Capitool en omliggende bouwwerken terwijl hoofdpersoon Langdon zich onverwacht naar de hoofdstad van de Verenigde Staten begeeft om een lezing te geven. Daar wacht hem een gruwelijke ontdekking die het startsein is voor een zoektocht naar de geheimen van de vrijmetselarij. Brown grijpt hier de gelegenheid aan om het fresco De Apotheose van Washington diepgaand te beschrijven, wat er ongetwijfeld voor zorgt dat bezoekers van het Capitool met meer aandacht dan ooit tevoren naar deze plafondschildering van Brumidi zullen kijken. Hoewel Langdon een lege zaal aantreft, heeft hij in de lezer een zeer geïnteresseerd publiek voor zijn uitleg wanneer hij uiteenzet hoezeer religie en wetenschap hun sporen hebben nagelaten op de architectuur en kunst in de Amerikaanse hoofdstad.

Wetenschap, kunst en religie
Zoals we van hem gewend zijn bouwt Brown gedetailleerd de omgeving van zijn verhaal op en stort de lezer vervolgens in een doldwaze rit langs kunsthistorische feiten en obscure wetenschappelijke kennis. Hiermee creëert hij een geloofwaardigheid die de toevalligheden in de plot en feitelijke onjuistheden doen vergeven. Bovenal weet hij je te boeien met een mysterie dat geen mysterie blijkt te zijn, zonder de lezer met lege handen achter te laten. In tegendeel: Brown geeft zijn grote lezersschare wederom een andere blik op wetenschap, kunst en religie.


Recensie van Kitty Jacobs