De vervlogen helft is een meeslepende roman over de complexiteit van familiebanden en het belang van individuele veerkracht. Brit Bennett onderzoekt op een boeiende manier de maakbaarheid van de mens: Zitten we vastgekluisterd aan de keuzes van onze voorouders, of zijn we in staat om een totaal nieuwe weg in te slaan? Gaat er een deel van jezelf verloren wanneer je een nieuwe identiteit aanneemt? En welke prijs betaal je om geheimen te bewaren?
Tussen zwart en wit
Het verhaal speelt zich af in Mallard, een dorp dat op geen enkele kaart te vinden is. De kleine gemeenschap werd gesticht door de zwarte voorvader van Adele Vignes. Hij besefte dat hij nooit als een blanke door het leven zou kunnen gaan, maar wou een tussenplaats creëren, een plek waar elke generatie een lichtere huidskleur heeft dan de vorige. Af en toe maken dorpsbewoners gebruik van hun lichtere huidskleur om bepaalde privileges te krijgen of om discriminatie te ontlopen. Het is een merkwaardig evenwicht, want permanent naar de blanke kant overgaan wordt net zo min getolereerd als trouwen met iemand die zwarter is.
Wanneer Adele bevalt van de tweeling Desiree en Stella is het verschil tussen hen en een Zuiderse Europeaan amper te zien. Brit Bennett gebruikt anekdotes en de ontwikkeling van Desiree en Stella om de dorpstradities bevattelijk en aanvaardbaar te maken. Al gauw begrijp je waarom het voor Desiree zo’n enorme stap is om als volwassen vrouw naar het dorp terug te keren met Jude, haar dochter die een veel donkerdere huidskleur heeft dan de andere bewoners van Mallard.
Familiegeheimen onthuld
In het eerste deel staan Stella en Desiree centraal, en kom je te weten waarom het zo’n mirakel is dat Desiree zonder haar tweelingzus terugkeert. Ze werden voor het laatst gezien op hun zestiende, toen ze samen wegliepen. Wat niemand weet is dat Stella kort nadien, haar zus achterlaat om het leven van een blanke vrouw te leiden. Hoewel Stella haar verleden hardnekkig ontkent, is het niet evident om totaal los te komen van haar achtergrond.
Het tweede deel speelt zich tien jaar later af, wanneer de 17-jarige Jude net als haar moeder Mallard achter zich laat. Ze ontdekt een wereld waarin mensen zichzelf heruitvinden en wordt geconfronteerd met haar eigen vreemde familiegeschiedenis. Net als Stella’s dochter is ze op zoek naar zichzelf, zonder echt te weten wat ze hoopt te vinden.
Boeiende schrijfstijl
Het verhaal springt steeds een aantal jaren vooruit, waarbij telkens een ander personage in beeld komt. Dit houdt het verhaal interessant, zeker naarmate de levens van de personages met elkaar vervlochten raken.
Het is een absolute meerwaarde dat vertaalster Lidwien Biekmann de nuances in het taalgebruik van de verschillende personages op een natuurlijke manier in het Nederlands weergeeft. Dit voegt een extra laag toe die de ontwikkeling van onder meer Stella en Jude op een realistische manier ondersteunt.
Onderhoudend van begin tot eind
Het verhaal hapert nooit, de ene evolutie loopt op een natuurlijke manier in de andere over. Voor je het weet heb je een mooi overzicht van een familie die aan stukken gevallen is, met onderdelen die ver van elkaar verspreid liggen maar desondanks voor altijd een geheel vormen.
