Header recensie ooit gelukkig
Recensie

Ooit gelukkig van Nico Dijkshoorn: indrukwekkend en confronterend

Ging zijn eerste roman (De tranen van Kuif den Dolder) nog over een fictief personage, in zijn tweede roman (Nooit ziek geweest) beschrijft columnist Nico Dijkshoorn het leven van, en met zijn vader Klaas, zoals hij het zich herinnert. Als een soort van vervolg op Nooit ziek geweest, is onlangs zijn derde roman verschenen, Ooit gelukkig. Als wekelijkse gast bij het tv-programma De Wereld Draait Door, concludeerde presentator Matthijs van Nieuwkerk bij de lancering dat Dijkshoorn in zijn derde roman toch een aantal onderwerpen iets meer weet te nuanceren.

Gevoed door herinneringen

De afstandsbediening van de televisie is aanleiding om een bezoek te brengen aan Nel, Nico’s moeder. Om herinneringen op te halen neemt hij voor haar een digitaal fotolijstje mee dat wisselende beelden uit het verleden toont. Nel is er blij mee.
Ondanks dat zijn gedachten, gevoed door zijn herinneringen, weinig positiefs bevatten, menen Nico en zijn broers Stefan en Bas dat Nel de mogelijkheid moet krijgen om definitief afscheid te nemen van Klaas, haar man en hun vader die lijdt aan Alzheimer en stervende is. Tot zijn eigen verbazing ontdekt Nico dat hij niet kwaad is, maar verdrietig als Nel haar stervende man opzoekt. Wanneer na korte tijd het lichaam van Nel het leven niet meer kan dragen, zet Nico zijn leven zonder zijn ouders, met zijn eigen gezin voort.

“Over vijf minuten staan we er met z’n allen omheen. Iedere Dijkshoorn met zijn eigen Klaas, ieder met zijn eigen Nel”

Verloren regie

In de voortzetting van zijn leven wordt Nico Dijkshoorn geconfronteerd met lichamelijke ongemakken. Zonder er direct aanleiding voor is, vallen plotseling lichaamsfuncties uit en verliest hij de regie over een aantal lichamelijke functies zoals zijn motoriek en spraak. Meestal gebeurt dat op ongewenste momenten. Tijdens een optreden op een podium of onderweg naar een vakantieadres. Ondanks zijn drive om, naast het schrijven van columns en de wekelijkse aanwezigheid in DWDD, ook nog theateroptredens te willen doen, hoort hij steeds vaker het advies om het rustiger aan te gaan doen. Maar soms strijdig om kort daarna vol zelfmedelijden en angst de paniekaanvallen te proberen te tackelen, blijft hij voor zijn omgeving niet de meest makkelijk persoon om mee om te gaan.

“Ik heb een boek over hem geschreven. Ik heb op de televisie gezegd dat het een enorme klootzak is. Een demente klootzak in een verzorgingstehuis en nu rijd ik naar hem toe.”

Controversieel

Nog regelmatig geplaagd door gebeurtenissen uit zijn verleden, weet Dijkshoorn het verloop van zijn leven in Ooit gelukkig op soms controversiële wijze te beschrijven. Zelfs zijn twee kinderen laten hem regelmatig weten het niet altijd eens te zijn met zijn manier van openbaar maken van privézaken uit het leven van de voltallige familie Dijkshoorn.
Zijn opgetekende openhartige maar ook grofgebekte, zelfs onfatsoenlijke bekentenissen beschrijven een voortdurend worstelend persoon die zich langzaam realiseert dat zijn eigen leven in een aantal aspecten niet eens zoveel verschillend is van zijn vader, die hij bij leven al heeft veroordeeld. De lezer ziet een in een bubbelbad ronddolende Dijkshoorn, waarvan de frisse zeepluchtjes zijn verdrongen door een donkergekleurde damp van twijfel, onzekerheid en kwetsbaarheid. Waarbij het evident is de vraag te stellen of het geluk er ooit wel is geweest.