Meeslepend verhaal over een levens-zoektocht in De rat van Amsterdam

Pieter Waterdrinker heeft zich deze achternaam aangemeten toen hij, eenmaal verhuisd naar Rusland, de achternaam van zijn moeder ging gebruiken en in hoog tempo boeken begon te publiceren. Toch liggen zijn roots in Nederland, in Zandvoort om precies te zijn. Na een werkzaam leven als journalist, besloot hij bijna vijfentwintig jaar geleden zijn geboortegrond te verruilen voor een habitat in het onvoorstelbaar grote Rusland. Daar lag de bakermat voor zijn geschreven producten waarvan er inmiddels een aantal zijn beloond met nominaties. Onlangs verscheen de lijvige (bijna 600 pagina’s) roman De rat van Amsterdam.

De in Wit-Rusland geboren Ruben Ivanovitsj Katz verlaat met zijn ouders in 1990 Riga dat dan nog tot de Sovjet-Unie behoort. De familie komt uiteindelijk, anders dan hun plannen waren, in Amsterdam terecht. In Nederland zet Mira, Ruben’s moeder, haar treurzang over haar overleden dochter voort en proberen vader en zoon Katz een leven in de hoofdstad op te bouwen. Ruben bezit een zeer creatieve geest en blinkt voortdurend uit bij opleidingen die hij volgt. Clemens Mudmann denkt hem goed te kunnen gebruiken bij het internationaal uitrollen van zijn geldmachine; De Nationale Armenloterij, een loterij met een charitatieve doelstelling dat op de eerste plaats een verdienmodel is voor zijn snelgroeiende privé-bankrekening. Uiteindelijk kost het Ruben zijn vrijheid en dient hij zijn opgelegde detentie uit terwijl hij vanuit de cel zijn visie op deze voor hem belangrijke levensfase geeft…

Een weg vinden in Amsterdam

Waterdrinker geeft in deze roman het woord aan Ruben Katz, die zijn idealen steeds verder van hem af ziet drijven. Katz geeft een volledig verslag van wat er gebeurde nadat hij met zijn ouders Riga heeft verlaten. Hoe hij, als ware een asielzoeker, zijn weg zocht en gedeeltelijk vond in het zo andere Amsterdam. Hoe hij zijn talenten financieel liet belonen en daar een riant leven van kon leiden. Hoe hij in Nederland kwam als kind, jongen werd en de weg insloeg om man te worden. Hoe voor hem het pad der liefde en seks zich opende en daar gretig gebruik van maakte. Hoe, na de verrijking, zijn geweten ging spreken en met hem in conflict raakte. Als zijn verblijf in Amsterdam hem tegen gaat staan en hem de gelegenheid wordt geboden om in Rusland, via het Syberisch Front, een nieuwe toekomst op te bouwen, grijpt hij die kans met twee handen aan. Een start van weer een nieuwe levensfase dient zich aan…

Schouder aan schouder met de hoofdpersoon

Met De rat van Amsterdam schept Waterdrinker aan Nederlandse lezers een mooi en realistisch beeld hoe niet-Nederlanders naar onze hoofdstad kijken. Hoe ze worden meegesleurd in de voor hen nieuwe cultuur die zo wezenlijk anders is als waar ze vandaan komen. Al snel blijkt de schrijfstijl zo innemend te zijn dat je je als lezer identificeert met de protagonist in het verhaal, de gedetineerde Ruben Katz. Je leest er niet over maar ondergaat het zelf, schouder aan schouder met de hoofdpersonage. Vanzelfsprekend maakt de auteur op smaakvolle wijze gebruik van zijn inmiddels opgedane kennis van het land van Poetin. Met een subtiele kennismaking van hoe dominant de politieke invloed kan zijn op haar eigen burgers en tijdelijke gasten. Of het zo bedoeld is kan alleen de auteur verklaren maar het rondwarende even dodelijke als onbekende virus doet de lezer aan de eigen situatie met COVID-19 denken.

Fictie, maar ook erg realistisch

Samengevat is deze nieuwe roman een veelzeggend verhaal dat volgens de auteur volledig fictie is, maar wel een realistische inkijk geeft in een wereld die meestal gesloten blijft. Die van een afgedwaalde burger, ronddolend in de donkere krochten van een controversiële wereld waarvan een klein stukje zo Nederlands is als het delfts blauw en de molens op de dijk. De rat van Amsterdam; een veelzeggende, heerlijk weglezende roman die nog ongeopende luikjes een stukje opent.