De Japanse Haruki Murakami is niet weg te denken uit de hedendaagse literatuur. Van fictie tot non-fictie en van zeer omvangrijke romans tot korte verhalen – hij schreef het allemaal. Norwegian wood, Kafka op het strand, 1q84 en Spoetnikliefde zijn slechts vier bekende titels van zijn hand. In zijn werk spelen magisch realisme, prachtige metaforen en bevreemding een grote rol. Zo ook in zijn onlangs verschenen verhalenbundel Eerste persoon enkelvoud.
Een honkballiefhebber, een voormalig muziekrecensent, een genodigde voor een bruiloft. Dit zijn drie van de acht ikken die centraal staan in deze verhalenbundel. In acht korte verhalen, elk vertelt vanuit eerste persoon enkelvoud, leest de lezer over acht verschillende personages die reflecteren op gebeurtenissen uit hun leven.
Murakamiëske ikken
De taal in deze bundel is vanouds mooi. Murakami’s woordkeuze en vergelijkingen zijn prachtig. Precies zoals de lezer van hem gewend is. De verhalen uit de bundel beslaan zo’n twintig tot dertig pagina’s, maar zijn afzonderlijk sterk en spreken tot de verbeelding. De betrokkenheid van de lezer bij de verhalen is dan ook keer op keer groot. Dit komt naast de mooie taal ook door het gekozen vertelperspectief. Er wordt namelijk vanuit de eerste persoon verteld. De ikken zijn vreemd, mooi en goed doordacht. Daarnaast ademen veel van de verhalen de persoon Haruki Murakami: zijn liefde voor bijvoorbeeld The Beatles en honkbal komen terug in de verhalen With The Beatles en De Yakult Swallows gedichtenverzameling. Dat de uitgeverij de ikken uit Eerste persoonlijk enkelvoud ‘Murakamiësk’ duidt, is dan ook volkomen terecht.
