Gedachten over onze tijd van Tommy Wieringa leest verslavend

Vermaard romancier Tommy Wieringa schrijft ook voor de krant. Zijn wekelijkse stukken in NRC Handelsblad zijn gebundeld in een dik boek. Gedachten over onze tijd leest als de brandweer. Zijn reeks stukken zul je uitlezen zoals je verslaafd aan een serie op Netflix kunt raken.

Het moet heerlijk zijn om elke week in NRC Handelsblad naar believen een stuk te mogen schrijven. Als je tenminste schrijven kunt. En Tommy Wieringa kan dat! Zijn stukjes zijn als huisjes in en sprookjesbos. Je laaft je er even aan en gaat door naar de volgende. Elke keer krijg je een intrigerend inkijkje in weer iets heel anders.

Terwijl de bijdragen op zichzelf staan, horen ze toch ook bij elkaar. Zodat je na elke vorige ook de volgende lezen wilt. De rode draad is Wieringa’s stijl van schrijven, puntig, zwierig, raak, zoekend, stellig en bevragend. Met humor. En altijd met een sterk slot zoals hij ook de meeste van zijn openingszinnen met literair gevoel formuleert.

Hebbelijk

Dat gebundelde stukjes uit de krant samen een fijn boek opleveren, is tevens omdat ze van alles en nog wat bespreken, maar ook allemaal over de auteur zelf gaan. Soms letterlijk omdat Wieringa iets beschrijft dat hij heeft meegemaakt, maar vaak ook omdat hij zijn bespiegelingen bij zichzelf houdt. Het is het soort meningsuiting waar we meer van zouden mogen hebben. Het sluit niet uit. Wieringa includeert het object van zijn oordeel tot subject van zichzelf. Dat maakt Gedachten over onze tijd zeer hebbelijk.

Behalve dan voor Thierry Baudet, want die is Wieringa’s favoriete mikpunt voor onhebbelijkheden en duikt als boze wolf dan ook geregeld op van achter een boom. Ik vind dat jammer, omdat Baudet als te makkelijk punt van tegenstelling van die stukken dan toch ineens columns maakt.