In Mijn beeld van jou volgen we Emma, een jonge vrouw van begin 30 die alles voor elkaar lijkt te hebben. Al sinds haar jeugd heeft zij hetzelfde vriendje en haar ouders hebben haar carrière al uitgebreid voor haar uitgestippeld. Maar dan ontmoet ze Boris. Een fotograaf met een passie voor het leven. Halsoverkop wordt zij verliefd op hem en dit is geheel wederzijds. Maar waarom wil Boris niet dat zij alles opgeeft om met hem verder te gaan? En waar is hij ineens?
Ware liefde
Hoe ver wil je gaan voor ware liefde? Of blijf je liever in je vertrouwde wereldje waarin al aan alles is gedacht? Dit dilemma krijgt Emma op haar bordje na haar ontmoeting met de excentrieke Boris. Haar gevoelens overweldigen haar en ze wil niks liever dan haar leven verder delen met Boris. Maar hoewel Boris signalen afgeeft net zo gek op haar te zijn, als zij op hem, duwt hij haar weg en verdwijnt vervolgens. Dit heeft een reden. Boris is namelijk ongeneeslijk ziek. Ondanks deze kennis besluit Emma vol hartstocht en liefde aan de zijde van Boris te blijven.
Onbaatzuchtig
Emma komt over als een dame die weet wat ze wil er hier uiteindelijk ook voor gaat. Wanneer zij eenmaal de sprong in het diepe durft te maken, houdt niets en niemand haar hier vanaf. Gewaagd, zeker wanneer jouw toekomst al veilig en uitgestippeld lijkt. Helemaal wanneer de liefde van je leven vers van de pers is en ook nog eens heel ziek blijkt te zijn. Bij mij heeft Emma hiermee een enorme hoeveelheid respect afgedwongen. Ga er maar voor staan. Wat doe je dan? Ondanks de heldendaad van Emma, heeft Susan van Eyck ook juist haar kwetsbare kanten laten zien. Hierdoor wordt ze daadwerkelijk iemand van vlees en bloed en kun je jezelf of wellicht je naasten hierin herkennen.
Ontroerend, maar met humor
Ondanks dat Mijn beeld van jou een beladen boek is met een zeer zwaar en realistisch thema, weet Susan van Eyck het wel te presenteren met de nodige humor en zelfspot, wat naar mijn mening ook belangrijk is in zulke zware tijden.
Vrienden voor het leven
Naast Emma is er nog een belangrijk persoon in het leven van Boris, namelijk zijn beste vriend Wout. Al jaren staan zij voor elkaar klaar, door dik en dun. Voor hem is het dan ook de derde keer dat hij samen met zijn vriend door dit drama heen moet. En elke keer heeft hij hem bij gestaan. De grote stoere Amsterdamse kroegbaas blijkt er een met een zeer klein hartje die enkel sympathie kan afdwingen bij elke lezer.
"Ik ben mijn hele leven lang een nuchtere eikel geweest. Een hemel, of reïncarnatie, daar heb ik nooit iets mee gehad. Dood is dood. Als je dood bent, is er niks meer, alleen zwart. Maar nu met Boris..." Hij kijkt omhoog naar de strakblauwe lucht, een hand boven zijn ogen. "Ik hoop dat er een hemel is.”
Een lach en een traan
Mijn beeld van jou is werkelijk een prachtig boek. Zowel met een lach als een traan heb ik dit boek gelezen. De zware werkelijkheid van de ziekte wordt vertolkt in banden die eeuwig blijven bestaan en laten de essentie van ware liefde en vriendschap zien. Een overdonderend debuut.
