Header als je de stilte ziet
Header als je de stilte ziet
Recensie

Als je de stilte ziet van Thomas Verbogt leest als een mooie namiddag

De Nijmeegse Thomas Verbogt debuteerde in 1981 met De feestavond. Daarop volgde tientallen romans en verhalenbundels. Perfecte stilte, Kleur van geluk en Als de winter voorbij is zijn slechts enkele voorbeelden. Nu, 39 jaar na het verschijnen van zijn eerste boek, is Als je de stilte ziet verschenen. Een roman met een beeldende titel die nieuwsgierig maakt.

Als je de stilte ziet

In het boek wordt het leven van een naamloze hoofdpersoon uitgetekend. We leren hem kennen als jonge jongen. Een heftige gebeurtenis op een mooie namiddag verandert zijn leven voorgoed. Sander, de jongen die aan de overkant van de straat woont, komt bij het gezin van de hoofdpersoon wonen en wordt zijn pleegbroer. Hun relatie blijft oppervlakkig en als bijna-twintigers scheiden hun wegen. Het leven van de hoofdpersoon wordt vervolgens door middel van korte passages uiteengezet. Toch blijft Sander als een schaduw over zijn leven hangen. Wat is er vroeger gebeurd?

Prachtige schrijfstijl

De schrijfstijl van Verbogt is prachtig. Hij gebruikt lange zinnen, met veel bijzinnen en opsommingen van woorden om situaties en gevoelens te duiden. Deze worden afgewisseld met korte zinnen. De woordkeuze is erg sterk en soms poëtisch. De schrijfstijl brengt je als lezer haast in trance. De zinnen resoneren in je hoofd, waardoor je de wereld om je heen vergeet en je volledig in de wereld van de naamloze hoofdpersoon waant. Het verhaal komt dan ook moeiteloos tot leven.

“De namiddag is me dierbaar, het beste tijdstip van de dag, wat ook vaak door het licht komt, het licht dat de dag voorzichtig, aarzelend aan het loslaten is, (…), je wordt er bedachtzamer van zonder in een ernstige stemming verzeild te raken”

Namiddagen en vluchtigheid

Het boek heeft een sterke opbouw, waarin namiddagen en vluchtigheid een belangrijke rol spelen. De eerdergenoemde passages lijken zich bijna allemaal af te spelen op een namiddag. Onze hoofdpersoon wordt meermaals gekenmerkt als vluchtig. Het verhaal zelf is dat ook. De passages worden namelijk kort weergegeven en belangrijke gebeurtenissen worden slechts kort besproken. De lezer heeft dan ook een grote taak om dit tot een geheel te maken. Zodra het plot zich ontvouwt, wordt het waarom van de vluchtigheid duidelijk. Deze betekenis die de ontknoping geeft aan alles wat je tot dan gelezen hebt is prachtig.

Kortom

In dit boek heeft de lezer een grote rol: je moet, nog meer dan anders, betekenis geven aan de gebeurtenissen waar de hoofdpersoon zich in bevindt. Maar dat is ook precies de kracht van het boek! De combinatie met de prachtige schrijfstijl maakt het een speciaal boek. Verbogt maakt al aan het begin duidelijk waarom de hoofdpersoon van namiddagen houdt. Na het lezen van dit boek begrijp je dat helemaal: Als je de stilte ziet voelt namelijk als zo’n mooie namiddag.

Elkse recensent afbeelding
Elske