Als je van de jaren zestig of later bent, dan kun je je een leven zonder rockmuziek niet voorstellen. Maar het was toch echt pas midden jaren vijftig dat ene Bill Haley met dat genre op de proppen kwam. ‘Rock around the clock’ was het eerste rocksingeltje van de wereld. Precies dat plaatje speelt een hoofdrol in de debuutroman Blauwe zomer van Leo Blokhuis, de man van de Top2000 op tv die ons meeneemt de muziekgeschiedenis in.
Eind jaren vijftig, begin jaren zestig; precies in die tijd hadden Nederland en Indonesië ook heel wat met elkaar te verhapstukken. In Blauwe Zomer combineert Blokhuis die twee geschiedenissen. De ontwikkeling in de relatie tussen Nederland en Indonesië en de ontwikkeling van Indonesische Gamelan en Nederlandse psalmen richting rock & roll en punk in de jaren negentig.
Muzikale vorming
Het is zeker een interessante roman, want het is een verhaal waarin je de hoofdrolspelers vanaf hun jeugd tot in hun zestiger jaren volgt. Je krijgt mee hoe ze muzikaal gevormd worden en een goed scorende band op het podium brengen. Blokhuis neemt ons mee in de hoofden van een bange vluchteling, hopend op asiel in Nederland en in die van een gereformeerde zoon die zich vrij wil vechten van God en gebod. En passant krijg je een beeld van hoe de huidige zestigers zo een beetje hun leven leiden.
Zoektocht naar zijn jeugd
Het boek begint bij Chris die als zestiger besluit terug te gaan naar Soerabaja, waar vandaan hij als tiener vluchtte. Doel van de reis: op zoek naar zijn jeugd, hopend dat dat de leemte die hij in zijn lichaam voelt krijgt opgevuld. Het boek eindigt als die zoektocht er na een maand op zit en Chris weer naar huis vliegt. Het is te doen om alles wat daar tussenin geschreven staat.
Autobiografisch?
Omdat Blokhuis een bekende Nederlander is die zich op gebied van muziek tot professor heeft laten bombarderen door Matthijs van Nieuwkerk, zocht ik tussen de regels door ook iedere keer naar autobiografische facetten. Ik heb zelfs nog even gedacht dat de familie Blokhuis in Indonesië was geweest. Dat is niet het geval. Ik denk wel dat de christelijke afkomst van Blokhuis (een domineesfamilie) model heeft gestaan voor een van de hoofdkarakters in Blauwe Zomer.
Geschiedenisles
Het is Blokhuis in zijn romandebuut niet te doen om een prozaïsche bijdrage te leveren aan de Nederlandse literatuur. Hij geeft met zijn roman echter geschiedenisles, zoals dat op de middelbare school gegeven had moeten worden als het aan mij ligt. De tijdsgeest beschreven vanuit de mensen die het leven in die tijd maakten. In dit geval onze koloniale geschiedenis en die van de opkomst van de rock and roll. Een aanrader voor alle leeftijden.
