Absolute aanrader
Het vaststellen van het genre van dit boek is misschien lastig, maar wat vaststaat is dat dit boek een absolute aanrader is. Het verhaal houdt de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep; daar zorgt de schrijfstijl voor. De plot heeft een prettig tempo. Op geen enkel moment sluipt er saaiheid of een gevoel van verveling in het verhaal. Zonder er al te diep op in te gaan, is de walvis een schitterende metafoor in het verhaal. De mensheid wordt getest. De saamhorigheid wordt afgewogen tegen het eigenbelang en de meerderheid tegen het individu. De beschrijvingen van de afwegingen zijn raak en daardoor worden de personages zoals jij en ik. Dit geldt ook voor Joe. De tweestrijd tussen zijn angst en de wil om door te zetten, om zijn moeders wens na te leven, heeft Ironmonger schitterend verwoord.
Als fictie werkelijkheid wordt
Hoewel het boek al in 2015 geschreven werd, raakt het akelig dicht aan de werkelijkheid. De manier waarop Ironmonger een pandemie in relatie tot de mensheid beschrijft, is dan ook erg herkenbaar. Beschrijvingen van onder andere het hamsteren lijken haast op het nieuws van maart te zijn gebaseerd. Het verhaal is doorspekt met bronnen die over het einde der tijden en epidemieën vertellen, zoals bijvoorbeeld de Bijbel en (wetenschappelijke) bijdragen in The Independer en New Scientist. Dit versterkt het verhaal en het is merkwaardig om te ontdekken dat er al zoveel voorspellingen waren over de tijd waar we ons nu in bevinden.
Kortom
De dag dat de walvis kwam is een schitterend verhaal. Het gegeven dat het verhaal zo sterk aan de werkelijkheid raakt, maakt dit een boek dat een belangrijk tijdsdocument zal worden. Het zal de lezer blijvend doen terugdenken aan deze tijd. De hoopvolle noten die het boek rijk is, geven de lezer een boost. En dat is precies wat we nu nodig hebben!