Spanningsveld
De beroepen van Adam en Ulrika vormen een interessant spanningsveld in het verhaal. Zeker wanneer het gaat om zaken zoals opvoeding, liegen en vertrouwen in het rechtssysteem. Beide ouders gaan daar op een andere manier mee om. Ook de vraag waarom en wanneer je je eigen principes verloochent speelt daarbij op. Doordat Edvardsson de gevoelens en gedachten van ieder personage gedetailleerd en helder beschrijft, kun je je in elk van hen moeiteloos inleven. Dat zet je als lezer aan het denken. Hoe had jij bijvoorbeeld gehandeld in de betreffende situatie? En wat had jij gedaan als je dochter werd opgepakt voor moord? De overwegingen van Stella die voortvloeien uit de principes van haar ouders maken het verhaal een prachtig geheel.
Een ui
Het boek kan, hoe raar het ook klinkt, vergeleken worden met een ui. Laag na laag wordt afgepeld. Het verhaal van ieder van de drie gezinsleden vertegenwoordigt een aparte laag. Dat Edvardsson deze verhalen na elkaar vertelt en niet met elkaar heeft verweven is een kracht. Je wordt als lezer daardoor een bepaalde richting ingeduwd met betrekking tot wat je gelooft over de moord en de moordenaar. Naarmate de andere lagen worden blootgelegd, wordt het verhaal intenser, word je heen en weer geslingerd tussen wat je wel en niet gelooft en wordt het wegleggen van het verhaal alleen maar moeilijker. Uiteindelijk blijft er niets over dan de kern, die je ogen doet tranen en je sprakeloos zal achterlaten.
Kortom
Een heel gewoon gezin verdient alle lof. De personages zijn geloofwaardig; het had om jouw of mijn gezin kunnen gaan. De opbouw van het verhaal is subliem. De ontknoping is er een die je niet ziet aankomen. Het is een boek dat je bijblijft en iedere fan van thrillers en psychologische romans bekoort.
