In 2014 oogstte het boek Pogingen iets van het leven te maken, het geheime dagboek van Hendrik Groen veel succes. Het was voor velen een wereld van herkenbaarheid die bewoners en/of bezoekers van zorgcentra dagelijks of wel ooit hebben meegemaakt. Voor auteur Peter de Smet die het boek onder pseudoniem van Groen schreef, ontstonden plotseling legio mogelijkheden. Inmiddels enkele jaren en boeken, theatervoorstelling en succesvolle televisieserie verder, verscheen het vierde boek Een kleine verrassing.
Een kleine verrassing
Evert Duik is onderweg naar zijn vriend Hendrik Groen als plotseling de behoefte om zijn blaas te legen niet meer te houden is. Dit gecombineerd met een kapotte fietsketting dwingt hem direct maatregelen te nemen. Hij wil snel gebruikmaken van het toilet in een school waar op dat moment een kerstviering plaatsvindt. Het legen van de urineblaas verloopt niet geheel probleemloos. Zijn jas is nat, zijn rits van de gulp zit vast tussen de stof en Evert wil snel de school uit. In de hal van het toilet loopt hij op tegen een minuut eerder geplaatste kinderwagen waar een jas op ligt en hij niets anders mee kan, dan hem naar buiten rijden voor hij zelf het gebouw uit kan lopen. Eenmaal buiten, besluit hij de kinderwagen voor de grap mee te nemen naar zijn vriend. Op school ontstaat paniek omdat de baby, Sabine Verbeek, de belangrijke rol van kindje Jezus in het kerstspel moet spelen. De ouders, Johan en Maartje Verbeek zijn radeloos en de politie wordt gewaarschuwd…
Simpele verhaallijn
Het verhaal in Een kleine verrassing is simpel. Bij Evert gaat het gezond verstand al snel zegevieren als hij met de baby de woning van Hendrik heeft betreden en ze het voorval hebben besproken. Ze besluiten de kinderwagen met baby zo snel mogelijk ongeziens bij de hopeloos bezorgde ouders terug te bezorgen. Maar zoals te verwachten is, loopt dat niet geheel volgens plan. Het taalgebruik is niet hoogstaand maar stemt daarmee wel overeen met het niveau van het verhaal. Sterk ondergedompeld met veel cynisme, soms spottend en flauw maar overwegend onvolwassen en overdreven, stimuleert het niet en prikkelt de lachspieren nauwelijks. Lezers weten inmiddels hoe Hendrik en Evert in het leven staan. Daar kan de auteur weinig vernieuwends meer aan toevoegen. Dat impliceert dat het terugvallen in herhalingen regelmatig aan de orde is. De Smet probeert dit enigszins te maskeren met wat luchtige onderwerpen aan te snijden en ze door Evert in de wekelijkse open brief aan Het Parool op te laten tekenen, dit keer over genomen maatregelen door het bestuur van AFC Ajax.
Geen aanrader
Waren de eerste twee boeken verrassend en herkenbaar, het derde en vierde kunnen dit niet eens benaderen. De daaropvolgende televisieserie heeft veel succes en een tweede seizoen staat op punt om uitgezonden te gaan worden. Hier wordt de verhaallijn van het boek Zolang er leven is nagespeeld. Het succes wordt grotendeels gedragen door de acteurs en de dialogen die uitgesproken altijd anders worden beleefd als gelezen. De Smet zou er goed aan doen om het succes van de serie te omarmen en de boeken te laten voor wat het is.
