Voor haar boek Een van ons, putte Christine Otten inspiratie uit haar eigen bezoekjes aan de gevangenis, als schrijfdocent voor gedetineerden. Hoewel het niet per se een spannend boek is, zit er iets in de schrijfwijze en de gebeurtenissen waardoor het je bij je keel grijpt. Een meeslepend boek met een openhartige en hoopvolle inkijk in het gevangenisleven.
Verbonden, maar niet zonder gevolgen
Katrien Achenbach heeft eens in de twee weken een schrijfklasje in de gevangenis. Ze komt daar in aanraking met veel verschillende mannen. Sommigen hebben levenslang, anderen kunnen over twee weken alweer op vrije voeten komen, maar allemaal hebben ze zo hun eigen verhaal en karakter. Hoewel Katrien van tevoren is gewaarschuwd zich niet te hechten aan de gedetineerden, ontkomt ze er niet aan dat ze zich verbonden voelt met haar leerlingen. Misschien wel omdat zij zich net zo gevangen voelt in haar eigen leven. Maar je verbonden voelen met gedetineerden, blijft niet zonder gevolgen.
Openhartige inkijk
Christine Otten heeft met Een van ons een prachtig boek afgeleverd. Het is niet uitgesproken ontroerend, maar toch blijven de personages in het boek je bij. Waarschijnlijk dankzij Otten’s eigen ervaringen met haar schrijflessen, voelt het boek als een openhartige inkijk in een plek waar de meeste mensen niet zo snel zullen komen.
Ieder zijn eigen gevangenis
Het boek wordt vanuit twee oogpunten geschreven: dat van Katrien, en dat van, de tot levenslang veroordeelde, Luc. Hoewel ze beiden een totaal andere achtergrond hebben, vloeien hun schrijfwijzen in elkaar over, zodat je soms niet eens weet wie er precies aan het woord is. Daarin schuilt ook de kracht van dit boek. Omdat de woorden zo op elkaar lijken, wordt duidelijk dat eigenlijk iedereen op zijn eigen manier wel ergens in gevangen zit. Of dat nou een cel, of de sleur van het leven is. Tegelijkertijd bewijzen de personages in Otten’s boek ook dat iedereen zijn eigen vorm van vrijheid kan vinden. Het resultaat is een mooi boek vol hoop, dat je desondanks bij de keel grijpt. Otten heeft een soort constante spanning in het boek weten te verwerken waardoor het verhaal je niet snel loslaat. Dat de spanning nooit echt een hoogtepunt krijgt, voelde wel een beetje als een anticlimax toen ik het boek uit had. Toch had ik dit boek niet willen missen.
Boek vol hoop en mooie verhalen
Kortom, een veelzijdig, aangrijpend boek dat een bijzondere inkijk geeft in het leven binnen een gevangenis. Hoewel het verhaal je niet snel los zal laten, zit het vol hoop en mooie verhalen. Misschien is het niet de meest luchtige kost, maar het is een aanrader voor elke fervente lezer.
