Het missiehuis is de tweede roman die Carys Davies heeft uitgebracht. Daarvoor wist ze met korte verhalen al snel naam te maken. West was een degelijke debuutroman, maar met Het missiehuis overtreft Davies alsnog alle opgebouwde verwachtingen. Een meeslepend, intrigerend verhaal waarbij het venijn ‘m in de staart zit.
Hillary Byrd probeert zijn depressie en problemen in Engeland te ontvluchten en trekt naar India. Hij vindt het op de vlakten veel te warm en trekt de koele bergen in. Tijdens een treinrit de berg op ontmoet hij een padre van het bergdorp. Die biedt hem een slaapplaats aan, naast de pastorie. Van daaruit ontdekt Byrd het eenvoudige leven. Hij laat de chauffeur Jamshed hem per riksja rondrijden, leest wat in de bibliotheek, loopt wat in de botanische tuin, en met de dag gaat het beter met hem. Dan schakelt de padre hem in om Priscilla, een wees die hij in huis heeft, wat Engels te leren. En te leren bakken. En te leren naaien. Hoe meer hij daarmee bezig is, hoe meer Byrd begint te denken dat dit zijn doel in het leven is.
Gevaar op de loer
Ondanks de jonge leeftijd van Priscilla groeit hun vriendschap voor hem uit tot iets meer. Hij gaat zo op in zijn gevoelens voor haar en het onderzoek naar zijn bestemming, dat hij niet doorheeft dat er ook gevaar op de loer ligt. Gevaar waardoor een christelijk missiehuis niet direct het beste onderkomen is...
Davies brengt eenzaamheid en depressie tot leven
Iedereen die ooit in India is geweest, zal het land direct herkennen in de beschrijvingen van Davies. Ze heeft de chaos van het verkeer, de sfeer op de markt en de rust in de natuur perfect weergegeven. Daarnaast weet ze ook Byrd uitstekend tot leven te brengen. Het missiehuis gaat over India, ja, maar ook over eenzaamheid, depressie, en het zoeken naar een doel in het leven.
Het einde overvalt
De opbouw van het boek is heel slim gedaan. Je wordt op chronologische volgorde meegenomen op de reis van Byrd, maar ineens komen er stukjes uit de toekomst naar voren. Dat maakt het intrigerend en de drang om door te blijven lezen is bijna onweerstaanbaar. Pas in de laatste hoofdstukken kom je erachter wat er precies gebeurd is. Ik ben meestal redelijk goed in het voorspellen van het einde van een boek, maar Davies heeft het verhaal zo subtiel opgebouwd dat ik er echt door overvallen werd. Dat alles maakt het een boek dat in je hoofd, maar ook in je hart gaat zitten.
Meeslepend, onvoorspelbaar en intrigerend
Davies’ eerste roman West was al veelbelovend, maar met Het missiehuis heeft de schrijfster zich op alle gebieden overtroffen. Het boek is meeslepend, onvoorspelbaar en intrigerend. Een aanrader voor iedereen die zich even in de drukte van India wil wanen, of die gewoon toe is aan een goed boek. Maar wees gewaarschuwd: dit boek laat je nog lang na het dichtslaan niet los.
