Hij heeft het weer voor elkaar gekregen: een dikke whodunit met plotwending na plotwending en cliffhangers die je laten doorlezen. Joël Dicker zijn nieuwste boek, Het mysterie van kamer 622, overtreft de vorige, De verdwijning van Stephanie Mailer, en is wel weer eentje die je graag wil lezen.
Het verhaal gaat over een schrijver die eindelijk eens vakantie neemt in de Zwitserse Alpen. Specifieker nog: Palace de Verbier en dat hotel gaat in de rest van het boek een grote rol spelen. Onze schrijver slaapt op kamer 623 en naast hem zit kamer 621 bis. De vrouw op kamer 621 bis spoort de schrijver aan om uit te zoeken waarom kamer 622 er niet meer is. Als ze er achter komen dat er ooit een moord gepleegd is, maar niet opgelost, bijten zij zich vast in dit raadsel.
Bancque Ebezner
De moord heeft alles te maken met en rondom Bancque Ebezner, een belangrijke Zwitserse Bank. Macaire Ebezner staat op het punt om voorzitter te worden, maar dat gaat niet zomaar. De andere hoofdrollen in dit boek zijn voor zijn vrouw Anastasia en vriend/vijand Lev Levovitch. Er spelen continu allerlei verhoudingen op de achtergrond, waar nooit iedereen van op de hoogte is. Er zit alleen een element in het verhaal – geen zorgen, er komen geen spoilers – wat ik zelf erg ongeloofwaardig vond. Ik moet wel toegeven dat dit zorgt voor meer plotwendingen en je hoofd een aantal theorieën begint te vormen. Technisch gezien is het voor het verhaal dus top, maar in de praktijk zul je dit bijna niet geloven. Maar als je besluit om je daar maar overheen te zetten – zoals ik deed – kun je daarna gewoon verder genieten van het verhaal.
Joël & Bernard
Wie meer boeken van Dicker gelezen heeft weet dat zijn hedendaagse hoofdpersonen vaker het beroep van schrijver hebben. Zo ook in dit boek, maar dit keer zit er iets speciaals achter. De schrijver heet Joël en zijn tweede boek – die echt groot werd – gaat over een Harry Quebert, waar ook nog eens een televisieserie over gemaakt is. Gaat er een belletje rinkelen? Jazeker, de schrijver in het boek is de schrijver van het boek. De reden dat hij zichzelf erin heeft verweven is bijzonder: in 2018 overleed Bernard de Fallois. Deze man ontdekte Joël en publiceerde zijn boeken. De twee waren erg close, zo vertelt Joël in Het mysterie van kamer 622. Hij schrijft ergens in het boek dat hij aan Bernard vertelt ooit een boek over hem te schrijven, en dat doet hij dus.
Eerlijk is eerlijk; waar heden en verleden zich normaliter in de boeken van Dicker versterken, heeft het hier wel echt een ondergeschikte rol. Het neemt letterlijk ook minder pagina’s in beslag, maar is ook niet echt nodig voor het vertellen van het verhaal.
Joël Dicker is een schrijver bij wie ik de kleine puntjes van kritiek die ik heb, altijd weer vergeef. Ik kijk uit naar zijn boeken en geniet er altijd weer van. Hij is een meester in het verzinnen van plotwendingen en schrijven van cliffhangers. Het knappe is dat – ondanks het veelvuldig springen in tijd – je nooit in de war raakt. Het lukt hem om een ingewikkeld verhaal gemakkelijk te schrijven en ook nog aandacht te geven aan het uitwerken van zijn personages. Je zou kunnen denken dat 575 veel pagina’s zijn, maar als je eenmaal begint wil je niet dat het stopt.
