Loop nooit weg zonder helm van Camille Bordas: "Een kabbelend verhaal dat prachtig verwoord is"

De Franse auteur Camille Bordas groeide op in Mexico, om later bij haar man in de Verenigde Staten te gaan wonen. Daar schrijft en doceert ze aan de Universiteit van Florida. In Frankrijk won ze verschillende literaire prijzen voor haar eerste werken. Deze werden niet naar het Nederlands vertaald. Maar sinds kort kunnen wij in Nederland ook genieten van haar schrijfkunsten, haar laatste boek How to Behave in a Crowd is namelijk vertaald in het Nederlands. Het boek heeft de titel Loop nooit weg zonder helm gekregen.

Loop nooit weg zonder helm

De elfjarige Isidore, ook wel Dory, woont samen met zijn ouders, twee broers en drie zussen. Zijn vader is veel onderweg voor werk en de kinderen zien hem zelden. Zijn moeder heeft haar eigen leven en stimuleert de zelfstandigheid van haar kinderen. Zijn broers en zussen zijn erg intelligent en Dory is dat in mindere mate. Afstand is wat het gezin kenmerkt en Dory voelt dit meer dan ieder ander. Om die reden neemt hij zich voor weg te lopen. Als Dory’s vader overlijdt, lijkt er weinig te veranderen in het gezin. Maar is dat ook echt zo?

Het alledaagse leven

Het boek vertelt over het alledaagse leven van Dory. Het naar school gaan, het maken van huiswerk, het avondeten, enzovoort. Bij vlagen is het zo alledaags, dat het verhaal kabbelt. Waar gaat het verhaal naartoe? Wat wil Bordas nu precies vertellen? Zonder doorzettingsvermogen zal de lezer het boek aan de kant leggen. De dood is een terugkomend onderwerp in het leven van Dory. Zijn overleden vader, een vriendin met zelfmoordneigingen en een oude dorpsbewoner waarvan verwacht wordt dat ze niet lang meer zal leven. Deze rode draad, en met name de omgang van Dory hiermee, maakt het verhaal wat vlotter.

Afstand

Het gezin Mazal is het best te beschrijven als los zand. Ieder gezinslid lijkt op zijn of haar eigen eilandje te leven. Hierdoor is de afstand tussen de gezinsleden groot. De afstand met Dory’s vader is nog groter, zoals blijkt wanneer de gezinsleden spreken over ‘de vader’. Dit is met vlagen pijnlijk om te ervaren als lezer. Vooral als het leven ‘gewoon’ door lijkt te gaan als de vader overlijdt. Bordas beschrijft dit raak. Een van de personages in het laatste hoofdstuk trekt een prachtige conclusie over de afstand in het gezin. Helaas komt deze uit de lucht vallen en lijkt niet direct goed te rijmen met wat daarvoor werd geschreven. Deze boodschap had sterker en explicieter door het verhaal verweven mogen worden.

Kortom

Loop nooit weg zonder helm is een verhaal over het alledaagse leven van Isidore Mazal. Afstand en de dood zijn kernwoorden die als een rode draad door dit leven lopen. Vooral de gezinsdynamiek heeft Bordas prachtig beschreven. Hoewel de conclusie met betrekking tot deze dynamiek explicieter verwoord had mogen worden in het boek, brengt dit een mooie dimensie aan. Hierdoor zal de lezer het toch wat kabbelende verhaal met een onverwachts tevreden gevoel dichtslaan en over de ontknoping namijmeren.