Peter de Smet heeft met dit laatste dagboek de finale eindreis van Hendrik Groen ingezet

Mensen zijn, evenals alle andere leven op aarde, sterfelijke wezens. Peter de Smet, bibliothecaris in Amsterdam Noord, ontwikkelde en werkte zijn idee uit om Hendrik Groen, een dikke tachtiger, zijn dagboek te laten schrijven. Het eerste verscheen in 2014 dat een groot succes bleek. Vervolgboeken, tv-serie, toneelvoorstellingen, alles wat Hendrik Groen vastpakte veranderde in goud. Zolang hij met zijn vriend Evert maar als twee kwajongens de boel op stelten kon zetten en hun medebewoners voor de gek hielden, smulden de lezers van zijn, in dagboekvorm, opgetekende belevenissen.

Pogingen iets van het leven te maken en Zolang er leven is zijn de grote succesnummers. Enkele op zichzelf staande boeken evenaren beide dagboeken niet terwijl de jaren van Hendrik Groen wel gaan tellen. Het derde en laatste dagboek, Opgewekt naar de eindstreep, verscheen onlangs van de inmiddels 90-jarige Hendrik Groen.

Alzheimer

Het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is verleden tijd, bovenmeester Hendrik Groen is overgeplaatst naar een verzorgingshuis in Bergen aan Zee. Zijn grote vriend Evert is al eerder heengegaan en zijn hond Juffrouw Jansen is het enige wat nog dagelijks aan hem herinnert. In afgeslankte vorm is de Omanido-club weer leven in geblazen en Hendrik Groen brengt zijn dagen voornamelijk door met Everts hond Juffrouw Jansen, Leonie en Frida. Maar langzaam sluipt de alzheimer zijn lichaam en geest binnen en tast zijn geheugen aan. Hendrik gaat dingen vergeten, wisselt namen om en haalt een diepe herinnering naar boven; zijn overleden dochter Aafke komt regelmatig bij hem langs. Hendrik takelt langzaam verder af.

Waardigheid

Het dagboek begint op 19 november 2019 en eindigt 5 september 2020. Langzaam zie je in deze negenenhalve maand de kwaliteit van leven bij Hendrik Groen sterk afnemen. In relatief korte tijd transformeert hij van een senior die gezond van lijf en leden was naar een oude man die langzaam in zichzelf keert en de regie over zijn leven steeds meer kwijtraakt. Zijn omgeving ziet het met lede ogen aan en proberen hem zijn waardigheid zolang mogelijk te laten houden, totdat…

Verouderingsproces

Peter de Smet heeft met dit derde en laatste dagboek de finale eindreis van Hendrik Groen ingezet. De mensen die in de naaste omgeving van hem leven worden met een juiste dosis emotie neergezet want zij zijn direct getuige van de negatieve evolutie van hun vriend en held. Het verouderingsproces van Hendrik is onomkeerbaar en wordt door de auteur treffend weergegeven. Niet alleen zijn naasten hebben het daar moeilijk mee, ook bij lezers die zoveel plezier met hem hebben gehad, doet dit wat. Natuurlijk is het fictief maar iedereen kent in zijn omgeving wel vergelijkbare situaties. Ieder leven is eindig en ook Hendrik Groen ziet de eindstreep op zich afkomen.

Herkenbaar

Met dit laatste dagboek levert de auteur een mooie afsluiting van de levensontwikkeling van de representatieve populaire Hendrik Groen. Herkenbaarheid bleek groot te zijn en wellicht is dat ook een van de succesfactoren geweest. Maar al is het einde geen happy end, het is even herkenbaar als het voorgaande leven en een eensluidende conclusie is dat het zo goed is. Nog meer van hetzelfde zou verre van geloofwaardig zijn, dat heeft de auteur goed begrepen. Chapeau!