Jeroen Siebelink heeft al meerdere non-fictie boeken geschreven, maar dit is dan toch echt zijn eerste roman. Pels gaat over Theun en zijn jeugd op een nertsenfokkerij. Hij krijgt steeds meer moeite met het dieren fokken om hun bont. Door zijn jeugd op de farm is hij extreem gevoelig voor dierenleed geworden. Als hij eenmaal uit huis is om te studeren, gaat hij samen met zijn oude buurjongen actie voeren tegen dierenleed. Ondertussen zit Theun met zijn vader in zijn hoofd, hij kan niet kiezen tussen zijn idealen of zijn familie..
Innerlijke strijd
De innerlijke strijd van Theun blijf je door het hele boek heen voelen. Hij wil niemand teleurstellen, maar weet ook niet hoe hij wel met zijn familie en leven om moet gaan. Ook met zijn vriend ligt hij niet altijd op één lijn. Hij volgt anderen in hun gedrag en ideeën. Als hij te ver gaat krijgt hij een soort waas over zich, hij weet niet meer wat of waarom hij doet wat hij doet. Je merkt dat Jeroen Siebelink veel non-fictie heeft geschreven, hij heeft uitgebreid research gedaan en zowel met activisten als fokkers gesproken. Beide werelden worden heel beeldend beschreven. Het is alsof je bij Theun in de stal staat, zijn twijfels worden jouw twijfels. Jeroen heeft het op zo’n manier geschreven dat je sympathie voor beide kanten krijgt en dat is heel knap voor een thema als deze.
Verbod
Pels is een roman met maatschappelijk thema. Het verhaal speelt rond de eeuwwisseling, toen er nog veel fokkers in Nederland waren. Door de activisten is het dierenleed op de kaart gezet en is er uiteindelijk een verbod voor het fokken van pelsdieren gekomen. Het verbod gaat in 2024 in, de fokkers die er dan nog zijn moeten afbouwen en stoppen. Ik vind het knap van Jeroen Siebelink dat hij als veganist zo diep in het onderwerp is gedoken en beide kanten heeft belicht. Hij dringt zijn mening niet aan je op, maar je gaat er vanzelf over nadenken. Pels is een boeiend verhaal over een serieus onderwerp.
