Tijdsprongen
Het verhaal speelt zich af in verschillende periodes: vóór de Burgeroorlog wanneer Amin in Beiroet woont, tijdens de burgeroorlog wanneer Amin in Duitsland woont, direct erna, en een nog langere tijd erna als Amin terugkeert naar Libanon. De sprongen tussen de verschillende periodes worden in eerste instantie voornamelijk tussen hoofdstukken gemaakt, maar later ook binnen hoofdstukken. Jarawan duidt deze sprongen niet consequent, waardoor het de lezer veel energie kost om fragmenten in de juiste periode te plaatsen. Zelfs na het herlezen van stukken, wordt het nog niet altijd duidelijk in welke periode het verhaal zich bevindt. De lezer verliest hierdoor grip op het verhaal.
Bloemrijk taalgebruik
De schrijfstijl van Jarawan verdient alle lof. Moeiteloos lijkt de auteur woorden aan elkaar te rijgen, waarmee zinnen worden gecreëerd die je als lezer het liefst stuk voor stuk wilt onthouden. Jarawan gebruikt veel woorden om details van situaties te beschrijven, bijvoorbeeld om een precieze geur of kleur te duiden. Thema’s als vriendschap en oorlog worden daardoor ook schitterend uitgewerkt, evenals de personages. De door Amin gemaakte notities van gesprekken die hij in Beiroet hoort, maken het verhaal levendiger. Hoewel het bloemrijke taalgebruik en de vele details het tempo van het boek hier en daar beperken, is hun meerwaarde overduidelijk: ze zorgen ervoor dat de lezer zichzelf in het verre Beiroet waant.
Interessant slotstuk
Lied voor de vermisten is een prachtig geschreven verhaal dat interessante thema’s behandelt. Alleen al door de schrijfstijl is dit boek het lezen meer dan waard. De combinatie met een stuk geschiedenis van de burgeroorlog in Libanon, schitterende personages en het interessante slotstuk maken het een indrukwekkend boek. En ze doet de energie die het de lezer heeft gekost om de slecht aangeduide tijdsprongen te kaderen, haast vergeten.
