Bart gaat met zijn fietsmaten naar Ferrara om een van hen te helpen een bouwval om te toveren tot designhotel. Omdat het je maat is, ga je hem dan helpen. In het eerste boek van Bert Wagendorp, de Ventoux, hadden we de vriendengroep al leren kennen. Vriend Peter verongelukte daar, dat bleek een splijtzwam, want hadden ze dat kunnen voorkomen? In Ferrara blijkt dertig jaar later dat vriendschap voor eeuwig is.
Die laatste zin hierboven kan de slotsom van een zoete roman zijn of van een kaskraker voor de bioscoop in kersttijd. Hier moet je hem lezen in de context van mannen die elkaar kennen vanaf de jeugd, sommigen al vanaf geboorte, vrienden zijn geworden en dat zijn gebleven, een eigen sfeer met bijbehorende humor ontwikkeld, maar intussen ook allemaal keihard hun eigen weg zijn gegaan. Van wetenschapper tot kroegbaas, van drugsdealer tot romanschrijver.
Leven tijdens koffie met appelgebak
Het fietsen zit ze niet in de genen, maar omdat de een het is gaan doen, slaat de ander er ook op aan, want dan heb je een dingetje dat je samen doet. Fietsen lijkt hoofdzaak, maar eigenlijk is het te doen om dat kopje koffie met appelgebak tijdens de pauze en het slap ouwehoeren op zo’n moment. In Ferrara, stadje in Noord Italië, komt het echte leven keihard voorbij vliegen. Dat de voorheen-drugsdealer van het stel zijn geld al wel verdiend heeft maar nu niet meer weet wat hij met zijn lege leven moet. Dat de wetenschapper na plagiaat andere wegen moet bewandelen. Echtscheiding. Mineure problemen bij ongeneeslijk ziek zijn of een dochter die oorlogscorrespondent wordt.
Waargebeurd?
Bert Wagendorp bundelt die thematieken in één verhaal en je hebt geen moment het idee dat hij iets verzint. Ook al laat hij in het boek de romanschrijver van het vriendengroepje (Bart, Bert zelf) zeggen dat een boek ontstaat rondom een waargebeurde kern en dat je de rest er een beetje rond omheen moet verzamelen. De conversaties van de vrienden bijvoorbeeld, die zijn zo herkenbaar. Bikkelhard, platter dan plat soms, maar o zo humoristisch en gewoon ook erg liefdevol. Dat moet haast echt gebeurd zijn.
Kaskraker
Dat rauwe omgaan met elkaar, je vraagt je dan af waarom een vriendengroep alle stormen overleeft. Wagendorp geeft daarop het antwoord in een gesprek tussen de ex-drugsdealer en de romanschrijver. André de dealer is ietwat filosofisch geworden en haalt vriendschap en liefde uit elkaar. Seks en vriendschap gaat veel beter samen dan seks en liefde, is zijn constatering. Als je niet meer van elkaar verwacht dan vriendschap kun je daar een leven lang op varen. Terwijl liefde “ellende brengt, een hoop hartzeer en jaloezie.” En daarmee is het toch een beetje die kaskraker, maar dan voor mannen die op zaterdag de boodschappen doen bij Hornbach. Het zou me niet verbazen als Ferrara de komende jaren uitvalsbasis is voor de jaarlijkse wielrenweek van vriendengroepen.
