Twee moedige vrouwen van Diney Costeloe: sterke inhoud en personages, maar minder sterke opbouw

De boeken van de Britse Diney Costeloe zijn stuk voor stuk succesnummers. Onder andere De verloren kinderen, Het meisje zonder naam en Familie op de vlucht werden internationale bestsellers. Ze spelen zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog en hebben allemaal een sterke vrouw in de hoofdrol. Zo ook in haar meest recente werk, dat de titel Twee moedige vrouwen kreeg.

Zoals de titel al doet vermoeden, is de hoofdrol in dit boek weggelegd voor twee moedige vrouwen. Zij leefden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sarah is moeder-overste in een klooster in Frankrijk. Zij gebruikt het klooster als dekmantel om mensen te redden. Als het verzet hier lucht van krijgt, sturen ze een spion om dit groter op te zetten. Deze spion is Adelaide, Sarah’s nichtje. Samen proberen ze om de Joodse mensen uit het dorp uit de handen van de Duitsers te houden. Met gevaar voor eigen leven…

Sterke inhoud en personages

Het verhaal is goed beschreven, met verschrikkelijke details van het leven tijdens de Tweede Wereldoorlog. De levensechte beschrijvingen van gruweldaden zorgen ervoor dat het verhaal soms even aan de kant gelegd moet worden. Ook brengen deze details het verhaal en zijn personages moeiteloos tot leven. De lezer waant zich al snel in de schoenen van Sarah of Adelaide. De angst van de twee moedige vrouwen tijdens hun daden van verzet, doet je hartslag stijgen. Dit laat opnieuw zien dat Costeloe goed is in het neerzetten van de inhoud en personages van haar verhaal.

Minder sterke opbouw

Ondanks de sterke inhoud, is de opbouw van het verhaal wat rommelig. De twee verhaallijnen worden niet volgens een duidelijke structuur afgewisseld. Mede omdat er amper aangeduide tijdsprongen tussen hoofdstukken worden gemaakt, voelt de start van ieder hoofdstuk weer als een onplezierige verrassing. Deze heeft de lezer namelijk nodig om te beseffen in welke plaats en tijd Costeloe beland is. Dit haalt de aandacht van de inhoud weg. Zonde, want die is juist zo sterk! Daarnaast had Costeloe de bloedband tussen de personages beter moeten inbedden: deze wordt in het begin groot weggezet, maar daarna amper aangehaald. De opbouw naar de climax is wél om over naar huis te schrijven: het is wellicht wat vergezocht, maar het rondt het verhaal mooi af.

Kortom

De ingrediënten van Costeloe’s eerdere romans zijn ook in Twee moedige vrouwen aanwezig: de Tweede Wereldoorlog, moedige vrouwen, een portie verzet en wat romantiek. Dat zij garant staan voor succes, hebben Costeloe’s eerdere boeken wel bewezen. Fans van Costeloe’s andere werk zullen Twee moedige vrouwen dan ook absoluut kunnen waarderen. De sterke inhoud en mooie climax zullen ook anderen de rommelige opbouw van het verhaal vast bijna doen vergeten.