Daar waar de rivierkreeften zingen van Delia Owens is een ontroerend en prachtig verhaal met een rauw randje dat je diep raakt

Mocht je een liefhebber zijn van boeken waar je jezelf volledig in verliest, omdat je geheel door het verhaal meegesleept wordt, dan kan ik nu alvast verklappen dat Daar waar de rivierkreeften zingen van Delia Owens een echte aanrader is. Het is een prachtig en meeslepend boek waarin liefde, eenzaamheid, natuur, familie en zelfontwikkeling centraal staan. Het bezorgt je een rollercoaster aan gevoelens.

Het moerasmeisje

Daar waar de rivierkreeften zingen speelt zich diep in een moeras af – vandaar ook de titel - dat naast een klein stadje in North Carolina ligt. Kya groeit op in een klein hutje midden in dat moeras samen met haar ouders en vele broers en zussen. Ze lijkt een zorgzame jeugd te hebben samen met haar familie, totdat iedereen haar langzaam begint te verlaten. Haar moeder, broers en zussen ontvluchten allemaal één voor één hun agressieve man en vader. Kya blijft op zevenjarige leeftijd alleen achter met een agressieve vader die soms wel dagen of weken niet thuiskomt. Na verloop van tijd vergeet Kya zelfs de namen en gezichten van de rest van haar familie. Kya leert te leven van het moeras en alles wat het te bieden heeft. In het dorp komt ze liever niet, omdat de mensen haar zien als moerastuig.

De enige vrienden die Kya heeft, zijn de meeuwen op het strand, Jumpy van het tankstation en alle vogels, dieren en beplanting in het moeras. Tot ze op een gegeven moment Tate tegenkomt. Een jongen uit het dorp die elke dag een mooie veer voor haar achterlaat op een stronk. Ze bouwt een speciale band met hem op. Hij leert haar lezen en zij leert hem alles over het moeras. Er is een bepaalde aantrekkingskracht tussen hen. Wanneer Kya wat ouder is, leert ze ook een andere jongen uit het dorp kennen, genaamd Chase. Wanneer hij jaren later dood in het moeras wordt gevonden, staan de sheriffs uit het dorp voor een raadsel. De eerste persoon die gelijk beschuldigd wordt, is Kya.

Poëtisch

Alleen al voor de schrijfstijl is het boek een aanrader. Alles wat in het boek beschreven wordt, voelt heel poëtisch aan. Een voorbeeld van het poëtische gevoel dat Delia Owens creëert, is goed te zien in de quote hierboven. Het is niet zomaar een beschrijving van het verdriet dat Kya ervaart, het betrekt ook nog eens de natuur erbij door middel van mooie metaforen en uitspraken. Deze stijl is aanwezig in het gehele boek. Je voelt de voorliefde voor de natuur op elke bladzijde. Het hele moeras wordt bijna tot in detail beschreven. Geen vogel, vlieg of grassprietje blijft onbesproken. Je waant je hierdoor werkelijk in het moeras waar Kya leeft. In eerste instantie begrijp je niet waarom Kya in dat kleine hutje in het moeras blijft wonen. Je vraagt je af: waarom gaat ze niet weg, net als de rest van haar familie? Waarom bouwt ze geen nieuw bestaan op in een ander dorp of waarom gaat ze niet op zoek naar haar familie? Maar hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer je begint te begrijpen waarom de natuur voor Kya haar enige houvast is en waarom het haar zoveel steun biedt.

Mooi verweven

Wanneer je de achterkant van het boek leest, verwacht je in eerste instantie dat het een soort detectiveverhaal is waarbij het verhaal volledig draait om het onderzoeken van de moord op Chase, maar dit is totaal niet het geval. De manier waarop Kya opgroeit en haar zelfontwikkeling staan centraal in het boek. De twee verhaallijnen die in het boek verweven zijn, vormen een mooie afwisseling. In de eerste verhaallijn volg je Kya vanaf het moment dat haar moeder haar verlaat. De andere verhaallijn volgt de twee sheriffs uit het dorp die de moord op Chase proberen te onderzoeken. De verhaallijnen zijn mooi met elkaar vervlochten. In eerste instantie lijkt het alsof ze weinig met elkaar te maken hebben totdat ze bijna aan het einde van het boek samenkomen.

Beter dan alle verwachtingen

Voordat ik aan dit boek begon, had ik al van meerdere mensen vernomen dat het een erg mooi en goed boek is. Ik had daardoor al best hoge verwachtingen van het verhaal. Uiteindelijk overtrof dit boek al deze verwachtingen. Het is veel mooier en beter dan ik had verwacht. Als je aan dit boek gaat beginnen, zorg er dan voor dat je genoeg tijd om handen hebt, want het verhaal laat je geen moment los. Je verslindt de pagina’s stuk voor stuk tot je aan het einde bent beland.