Kahlen is geen gewoon meisje en geen gewone zangeres, Kahlen is een siren. Haar stem is dodelijk en ze werkt voor de Oceaan. Samen met haar zussen leeft ze in afzondering. Praten met andere mensen is verboden en eens in het jaar moeten ze zingen voor de Oceaan om haar te voeden met mensen. Geen probleem voor Kahlen, zeker aangezien ze nog maar twintig jaar hoeft… totdat er iets gebeurt wat ze niet had verwacht.
Bijzonder verhaal
Het verhaal van Cass is opgebouwd uit kleine hoofdstukken die je allemaal leest vanuit het perspectief van Kahlen. Je merkt al direct dat dit een bijzonder verhaal is. In twee opzichten. Allereerst vind ik het idee van dit boek ‘verfrissend’. Op de tweede plaats zit er in de Oceaan ook een bijzonder aspect: Kahlen kan communiceren met de Oceaan. Dit is in het begin enorm wennen, want doordat Kahlen niet tegen een persoon spreekt, zijn de conversaties soms net iets anders. En toch ook weer niet. De Oceaan komt soms ook net over als een persoon met gevoelens en ik vind het knap hoe Cass het voor elkaar heeft gekregen de Oceaan menselijk te maken.
Magie
Toch ontbrak er iets in het boek waardoor het me niet helemaal wist te overtuigen. Ik ben een enorme fan van Kiera Cass en haar Selection Serie, die ik elk jaar weer herlees. Misschien dat daarom mijn verwachtingen te hoog waren. Maar daar waar haar vorige boeken allemaal een zekere magie hadden en heel romantisch waren, mis ik dat in Siren volledig.
Het kleine beetje romantiek dat er wel was, was op zich wel mooi. Vooral vanuit de kant van Akinli. Het is mooi om te zien hoe hij iemand behandelt die doof is. Hij is daarin een voorbeeld voor iedereen. Zo zou het moeten. Maar de liefde spat vervolgens niet van de pagina’s af. Terwijl er wel beweerd wordt dat hij haar soulmate is. Er zit zeker wel wat in, maar van mij had de liefde veel meer gemogen. Nu bleef het iets te veel hangen in de negatieve sfeer van het zijn van een sirene en het stil moeten blijven.
Een ingewikkeld vraagstuk dat zich openbaart
Uiteindelijk ontknoopt het verhaal zich op een spannende manier en wilde ik graag doorlezen. Het is een ingewikkeld vraagstuk dat zich openbaart en niemand weet de oplossing. Er had wel wat meer ontwikkeling en dynamiek in mogen zitten. Kahlen en Akinli waren gelukkig prettige personages om over te lezen.
