Cora Carmack groeide op in Texas maar woont nu in New York City. Haar tijd vult ze met schrijven, reizen en Netflix kijken. Haar debuut Losing it werd genoemd als ‘een boek dat je niet weg kan leggen.’ Dit jaar bracht ze een nieuwe roman uit.
Tegenpolen
In Spelbreker lezen we mee met Dylan, een zelfbenoemde wereldverbeteraar, en Silas, een heetgebakerde football speler. Wanneer twee totaal verschillende gebeurtenissen ervoor zorgen dat juist deze twee op exact dezelfde plek belanden, een cel aan het politiebureau, lijkt het waar te zijn wat ze zeggen: Tegenpolen trekken elkaar aan.
Meer dan anders
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vaak enigszins voorzichtig ben wanneer ik een boek als dit ga lezen. Vaak vind ik dat veel van dit soort boeken erg op elkaar lijken en doorgaans hetzelfde plot hebben. Daar had ik nu ook rekening mee gehouden. Want zeg nou zelf, vaak gaat het verhaal over twee verschillende personages die zich tot elkaar aangetrokken voelen, een spetterende nacht hebben, uit elkaar gaan en uiteindelijk hun weg naar elkaar terugvinden.
En ja, de basis van het verhaal is hier ook hetzelfde. Maar de auteur lijkt in dit boek wel meer werk te hebben gestoken. In plaats van twee oppervlakkige personages weer te geven, hebben zowel Dylan als Silas diepgang. Beide zijn op zoek naar zichzelf en willen het beste uit zichzelf en de ander halen. Er is sprake van en groter doel in dit verhaal. Wat mij betreft een welkom aspect en dat maakt dit boek meer dan andere boeken binnen dit genre.
Lekker afwisselend
Het verhaal wordt afgewisseld verteld door Dylan en Silas. Beide lijken van elkaar niet helemaal op de hoogte wat de ander wil en verwacht. Dit wordt opgevuld middels hun eigen gedachten en gevoelens en hierdoor begrijp je hun twijfel. Deze manier van schrijven is een prima aanvulling in het verhaal. Doordat de hoofdstukken niet al te lang zijn, geeft dit een vlot aspect aan het boek en maakt het dat je steeds verder wil lezen bij het volgende personage.
Al doende leert men
Een onderdeel welke een belangrijke rol speelt binnen dit boek is Football. Naar mijn idee is dit best wel een sport voor ingewijden en vergt dit de nodige kennis om het goed te begrijpen. Persoonlijk heb ik hier helemaal geen verstand van. De auteur lijkt zich hier echter in verdiept te hebben en komt gedurende het boek met een aantal uitspraken en verduidelijkingen. Hoewel het niet voldoende is om de hele sport te begrijpen, is het genoeg voor de leek om zich een beeld te kunnen vormen van wat er op het veld gaande is.
Roman vs Young Adult
Op de cover van het boek staat het genre Roman. Een die er zeker bij past. Maar gedurende het lezen stuitte ik ook steeds vaker op mijn gevoel dat dit boek ook raakvlakken heeft met het Young Adult genre. Het is een verfrissend boek met wat meer diepgang en gezien de leeftijden van de personages zouden zij hier naar mijn mening ook onder ingedeeld kunnen worden.
Smaakt naar meer
Spelbreker is een boek die je in eerste instantie een daar-gaan-we-weer-gevoel geeft. Maar al snel ebt dit gevoel weg en maakt het plaats voor de drang om verder te lezen. Een spannende roman met de nodige diepgang, flitsende romantiek en emoties die smaakt naar meer.
