De heren van de tijd is het laatste deel van de trilogie van de witte stad, geschreven voor Eva García Sáenz de Urturi. Voor de liefhebbers van de eerste twee delen is het aan te raden om ook het laatste deel te lezen. Dit deel zorgt namelijk wel echt voor een rond verhaal. Maar helaas bekoort het finalestuk minder dan de voorgaande boeken.
Zoals ook bij de twee voorgaande boeken van deze trilogie, De stilte van de witte stad en De riten van het water, zijn er ook in De heren van de tijd twee verhaallijnen die uiteindelijk samenkomen. Een verhaallijn speelt zich af in het heden en de ander in het verleden. In het verhaal van de huidige tijd is er een moord gepleegd, die overeen komt met een boek dat net uitgebracht is. Het boek heet – jawel – De heren van de tijd.
Het boek dat net is uitgebracht, heeft een link met het verhaal dat zich in het verleden afspeelt. In 1192 komt graaf Diago Vela thuis na een gevaarlijke missie van twee jaar. In zijn oude stad werd hij dood gewaand en op de dag dat hij thuis weer aankomt, treft hij zijn broer aan die het huwelijk consumeert met de vrouw die destijds aan hem beloofd was.
Voorgeschiedenis van Unai als eindpunt van het boek
Op de achterflap staat dat Unai López de Ayala, profiler en hoofdpersoon, in het fictief uitgebrachte boek veel overeenkomsten vindt met zijn eigen voorgeschiedenis. Dit voelt als een grote belofte die niet geleverd wordt. Slechts op de laatste pagina’s komt die link naar voren, maar hij voelt vergezocht. De schrijfster zelf vindt van niet, zo laat ze weten in haar dankwoord. Ze schrijft dat De heren van de tijd een kruispunt is tussen de trilogie van de witte stad en De saga van de langlevenden (La Saga de los longevos). Dat boek heb ik niet gelezen, dus misschien mis ik iets cruciaals.
Voorgaande delen nodig
Je kunt aan De heren van de tijd beginnen zonder de voorgaande delen, maar idealiter heb je die wel gelezen. Je mist namelijk best wel wat achtergrondinformatie zonder de eerste twee delen. Het leven van Unai, ook wel Kraken genoemd (wordt dus in het tweede deel uitgelegd) speelt in de boeken ook een grote rol. Daarnaast komen er een aantal personages terug, met wie Unai een verleden heeft.
Diago Vela trekt niet
De auteur verweeft veel cultuur en geschiedenis in haar boeken, maar in dit boek raakt de geschiedenis je niet. In tegenstelling tot de vorige verhalen, waarbij het historische aspect spannend en interessant is, slaat het verhaal van Diago Vela niet aan. Het voelt chaotisch, er is te veel actie, en sommige eindjes leiden tot een anticlimax. Zonde, want Eva García Sáenz de Urturi heeft in haar vorige boeken de geschiedenis van de witte stad interessant weten te beschrijven.
Een afgerond verhaal
Als je de eerste twee delen gelezen hebt, dan laat je deze niet links liggen. In De heren van de tijd vindt namelijk echt de afronding van deze trilogie plaats, en die wil je toch niet missen. En hoewel het Vela-verhaal minder trekt, zijn de stukken over Unai en zijn vrienden en familie interessant. Als dit boek een stand alone was, kun je beter eerst een ander boek oppakken. Maar heb je De stilte van de witte stad en De riten van het water al gelezen, dan wil je toch het verhaal afronden.
