De lange weg naar genade van David Baldacci heeft een volledig gekarakteriseerde protagonist om van te houden

Wanneer je als auteur wereldwijd meer dan 100 miljoen boeken verkoopt, hoef je het schrijftalent niet ter discussie te brengen. Inmiddels heeft David Baldacci verschillende series geschreven waarin één of meerdere personages terugkeerden om de hoofdrol te vervullen. Maar Baldacci weet als geen ander dat protagonisten vaak een houdbaarheidsdatum hebben en speelt daar mooi op in door regelmatig nieuwe hoofdpersonages te introduceren. In De lange weg naar genade maken lezers kennis met Atlee Pine, speciaal agente en profiler bij de FBI.

FBI agente met een doel

Pine is met een bepaalde bedoeling FBI-agent geworden. Als zesjarig meisje had een gewetenloze indringer haar tweelingzusje Mercy vanuit hun gezamenlijke slaapkamer mee genomen. Mercy was nooit meer teruggezien. Pine is ervan overtuigd dat de seriemoordenaar Daniel James Tor de dader is en zoekt hem op in het de gevangenis ten zuiden van Denver, waar hij op een speciale afdeling is opgesloten. Als ze terug rijdt van het bezoek aan Tor wordt ze naar de Grand Canyon in het Nationaal Park gestuurd, waar rancher Colson Lambert een dode muilezel heeft gevonden. Het dier is in de buik gestoken maar de ruiter, Benjamin Priest, is spoorloos verdwenen. Geassisteerd door rancher Sam Kettler start ze een onderzoek.

Leven niet meer zeker

De uiterst intelligente en fysiek sterke Atlee Pine besluit om de zinloze moord op de muilezel verder te onderzoeken, omdat er ook een vermissing aan verbonden is. Al snel zwelt de gebeurtenis bij de Grand Canyon op tot een wereldwijd probleem. Zo herkent de lezer Baldacci weer. Met een aantal actuele, in het verhaal geïntegreerde wereldconflicten, zoals de situatie met Noord-Korea en de verhouding met Rusland, is de sympathieke FBI-agente al snel haar leven niet meer zeker. Fysiek technisch heeft Pine alles in zich voor de omschakeling naar een moordmachine, maar op het humane vlak is ze daar nog ver van verwijderd.

Vol verwachting wachten op het vervolg

De lange speurtocht met zijn talloze plotwendingen en de snelgroeiende gevaarlijke situaties compenseren veel in De lange weg naar genade, maar niet alles. Baldacci gebruikt erg gedetailleerde omschrijvingen, bijvoorbeeld van de restauratie van een Ford Mustang, wat interessant is voor de liefhebber maar er wel voor zorgt dat het verhaal zich in slow motion opbouwt. Het voordeel van de twijfel is natuurlijk ten gunste van de auteur, die al talloze keren eerder heeft bewezen dat hij met zijn schrijfwijze gewoon gelijk heeft. Baldacci heeft duidelijk en met overtuiging werk gemaakt van het neerzetten van de personages. Het tweede avontuur zal alle twijfel van deze nieuwe serie moeten wegvagen, dus vol verwachting en positieve hoop wachten we die af.