Tot het verschijnen van haar thrillerdebuut Vrij uitzicht in 2013, dat destijds meerdere nominaties in de wacht sleepte, kende niemand de auteur Anya Niewierra. Die tijd ligt alweer een zevental jaren achter ons en gelukkig heeft ze naast haar drukke baan, de nodige uren weten te vinden om haar schrijftalent niet te laten inslapen.
Met evenveel passie waarmee ze ‘haar’ Limburg onder toeristische aandacht weet te brengen, heeft ze in 2017 veel indruk achtergelaten met haar tweede boek, Het dossier. Maar haar ambities reiken verder en met een natuurlijke drang zich voortdurend te willen verbeteren waarbij nauwgezette research een vanzelfsprekendheid is, wordt haar derde thriller, Het bloemenmeisje, gelanceerd in de Gemeentegrot in Valkenburg. En zoals met alles is ook over die locatiekeuze door haar vooraf goed nagedacht.
Meeslepende verhaallijn
Nina Fleurie heeft als gediplomeerd kruidendokter succes met haar natuurwinkels, waar geneesmiddelen op basis van kruiden worden verkocht. Het Fleurie-concern dat ze samen met haar pleegmoeder Gigi Mandel beheert, breidt haar winkels langzaam uit over Frankrijk en de inwoners van Prades zijn trots dat de eerstvolgende winkel in hun gemeente staat gepland. Tijdens de feestelijke opening wordt Nina geconfronteerd met haar evenbeeld dat volledig onverwacht de winkel betreedt. De vrouw die luistert naar de naam Théa Wanders-Damen, blijkt een tweelingzus van Nina te zijn, zonder dat ze ooit van elkaars bestaan hebben geweten. Nina woont in Frankrijk, haar zus in Maastricht en al snel rijst de vraag wie hun biologische moeder is, en wat de achterliggende reden is dat de zusjes niet eerder van elkaars bestaan op de hoogte waren.
Aan melancholie niks te kort
Met een indrukwekkend, maar vooral meer dan volledig verhaal weet Anya Niewierra de aandacht van de lezer voor de duur van het volledige leesproces naar het boek te trekken. Gebeurt er in de tegenwoordige tijd al veel, het staat in geen verhouding tot hetgeen er zich in het verleden heeft afgespeeld en heeft geleid tot het huidige leven van Nina Fleurie en haar naasten. Niewierra weet de lezers in hun ziel te raken met talloze, opeenvolgende persoonlijke drama’s, waarbij de hypocrisie en eigenbelang van de veroorzaker altijd de winnaar bleek van het persoonlijk leed en de geestelijke warboel waarmee het slachtoffer haar of zijn leven moest voortzetten. Door vanuit het perspectief van Nina alles te laten passeren wordt dit nog versterkt. Omdat haar personage sterk en op een tot de verbeelding sprekende manier is neergezet, worden nagenoeg bijna alle emoties ook vanuit haar persoonlijkheid opgeroepen en beschreven. De auteur heeft hierbij een zeer goede keuze gemaakt omdat met Nina’s hoog sensitieve karakter, gevoed door het voornemen om het verleden boven tafel te krijgen, haar extra versterkte maar op het eerste gezicht niet altijd logische reacties door de lezers ook begrepen worden. Dat ze haar emoties niet altijd onder controle heeft maar zich daardoor voortdurend laat leiden, levert een plot op dat nauwelijks voorspelbaar is en door de waan van het moment wordt gedomineerd. Dat wordt door Niewierra ook nog geaccentueerd door aan de schrijfstijl een flinke dosis melancholie toe te voegen.
Geloofwaardig
Levensechte situaties die zich afspelen op bestaande locaties, voegen voor wat betreft de geloofwaardigheid datgene toe wat het verhaal tot een realistisch geheel maakt. De passerende thema’s vergroten de diversiteit en overtuigen de lezer dat de auteur niet tevreden is met een recht-toe-recht-aan-thriller. Het zijn ook niet zozeer de wetsovertredingen die sfeerbepalend zijn, maar het zwaartepunt is meer te vinden in de opmaat er naar toe; het waarom! De auteur helpt de lezer ook met het noemen van de personages en hun bijzonderheden, bijeengebracht voorin het boek. Ook enkele korte quotes voor het begin van sommige hoofdstukken helpen de lezer met het leggen van de juiste verbanden.
Nieuwe favoriet
Samengevat is Het bloemenmeisje van de hand van Niewierra een waar genot om te lezen. Taalgebruik en de tone of voice kleuren het verhaal en is herkenbaar voor het imago van de auteur, zeker bij lezers die eerder werk van haar hebben gelezen. Bijkomend compliment is op zijn plaats voor de wijze hoe Nina Fleurie door de auteur is neergezet. Alsof Niewierra volledig in de huid is gekropen van haar protagonist en alles zelf opnieuw ervaart. Concluderend is het dan ook niet moeilijk vast te stellen dat de lat na Het dossier een flink stuk de hoogte in is geschoven. De lezer hoor je daar niet over, die geniet met volle teugen van Het bloemenmeisje!
