Horen, zien, zwijgen is het Nederlandse thrillerdebuut van J.D. Barker, die zijn carrière als journalist begon. Inmiddels zijn de film- en televisierechten voor dit verhaal al verkocht, wat het succes van dit boek duidelijk aangeeft. Een gruwelijk, spannend verhaal waarin Barker de aandacht van de lezer met gemak vasthoudt.
De vier apen
Dit verhaal begint met de dood van de man die bekend staat als de Moordenaar van het Vierde Aapje, die de stad Chicago voor de laatste vijf jaar heeft geterroriseerd. Hij handelt elke keer op dezelfde manier: hij straft mensen die de wet hebben overtreden door hun kinderen te ontvoeren. Vervolgens ontvangen zij één dag daarna een pakketje met een oor (hoor geen kwaad). Weer een dag later komt er een pakketje met ogen (zie geen kwaad). Ten slotte ontvangen de ouders de tong van hun kind (spreek geen kwaad). Uiteindelijk wordt het lichaam gevonden met een teken: doe geen kwaad.
Bijzondere inkijk
Wanneer er een man dood wordt aangetroffen, die een kenmerkende witte doos bij heeft met daarin een oor, gaat detective Sam Porter er meteen van uit dat dit de man is die hij zoekt. Ook weet hij dat hij slechts 72 uur heeft om een meisje te vinden. Gebeurt dat niet, zal ze sterven. Bij het lichaam vindt hij het dagboek van de moordenaar, waardoor je als lezer een bijzondere inkijk in zijn jeugd krijgt. Zijn personage krijgt hierdoor veel meer diepte. Alhoewel de werkwijze van de moordenaar als gruwelijk te bestempelen valt, krijg je hier door dit dagboek wel meer begrip voor.
Niet voor teergevoelige lezers
Horen, zien, zwijgen heeft een ontzettende aangrijpende verhaallijn. Het verhaal wordt bijzonder grafisch verteld, en is dus niet voor de teergevoelige lezers. Het speelde met mijn emoties en was soms zelfs erg verontrustend, maar was ook onmogelijk om neer te leggen. J.D. Barker heeft een uitzonderlijk goed doordacht plot bedacht, waarin de seriemoordenaar van de pagina springt en de lezer in zijn ontregelde, gestoorde wereld lokt.
Wordt niet beter dan dit
Het is vreemd verhaal als je denkt aan het feit dat deze seriemoordenaar gedreven wordt door de morele plicht om een einde te maken aan slechte daden in de wereld. Is het mogelijk om empathie te voelen voor zo’n man, die verachtelijke dingen doet met onschuldige mensen, om de schuldigen te straffen? Als het om psychologische thrillers gaat, wordt het niet beter dan dit.
