De storm van John Grisham is een boek dat niet omver blaast

John Grisham is in 1989 begonnen met schrijven en heeft inmiddels al 43 boeken op zijn naam staan. Maar liefst 9 van zijn boeken zijn succesvol verfilmd. Het boek De storm is één van de nieuwere werken van Grisham, het vervolg op de zomerbestseller Het eiland.

Wanneer de orkaan Leo het plaatsje Camino Island bereikt, zet het hele straten onder water, verwoest het huizen en gaat een moord ineens op een ongeluk lijken. Nelson Kerr is een vriend van de boekhandelaar Bruce. Hij laat de moordenaar hier niet ongestraft mee wegkomen. Terwijl Bruce en zijn vrienden op de politie wachten, worden er diverse complottheorieën bedacht. Waarom iemand Nelson zou willen vermoorden? Nelson is een echte klokkenluider, dus al snel wordt zijn nieuwste boek geopperd. Dan begint het kat-en-muis-spelletje.

Geen echte fan van Grisham

John Grisham en ik zijn eerlijk gezegd niet echt vrienden. Terwijl hij overal wordt bejubeld om zijn werk, kan ik met veel pijn en moeite zijn boeken doorkomen. Dit boek zou voor mij de doorslag moeten geven of ik nog eens een boek van hem uit ga proberen of dat ik hem voor altijd laat liggen in de boekhandel.

Het gemis van de spanning en de jacht

Het verhaal komt voor mij moeilijk op gang en blijft, tot bijna aan het eind, erg langdradig. Wanneer Bruce en zijn vrienden op zoek gaan naar de moordenaar duurt het voor mij enorm lang voordat er iets van vorderingen zijn gemaakt. Dat geldt voor zowel de vrienden als door de politie en de geheime dienst. Het idee wat Grisham heeft gebruikt met betrekking tot het nieuwste boek van Nelson is wel leuk bedacht en origineel, maar dat was voor mij ook het enige pluspuntje van het boek. De personages blijven erg vlak; Grisham heeft niet echt de moeite genomen deze beter uit te diepen en ze kleur te geven. Personages komen en gaan in dit verhaal en ik moest soms echt even diep nadenken welke naam bij wie hoorde en wat zijn of haar functie was in het boek. Tegen het einde introduceert Grisham weer een paar nieuwe personages, zonder deze echt in te leiden. Pas tegen het einde van dat hoofdstuk wordt pas duidelijk wat die persoon te maken heeft met het verhaal. Ik vind het erg jammer dat de personages zo oppervlakkig blijven waardoor een personage maar een naam is. Ik miste de spanning en de jacht en dat speciale gevoel dat bij een thriller hoort.